Als ik denk aan Zuid-Afrika, dan denk ik aan glimlachende, vrolijke mensen, braai, wilde dieren, de Tafelberg en de Atlantische Oceaan. Ik heb zeven dagen om te onderzoeken wat hier allemaal van klopt. Suid-Afrika, ek kom!

Dag 1: Het avontuur begint…

Rick’s American Café

Na de lange vlucht, een rit met de huurauto - aan de linkerkant van de weg! - naar mijn hotel en het uitpakken van mijn koffers had ik wel een beloning verdiend, vond ik. Ik wandelde de doodlopende straat uit waar More Quarters Neighbourhood Hotel zich bevindt en flaneerde Kloof Street in.

Op de hoek met Weltevreden Street passeerde ik Rick’s American Café. Ik moest meteen aan de filmklassieker Cassablanca denken en wandelde binnen. De plek straalt een beetje een koloniale sfeer uit: veel hout, hoge plafonds en een trap die je langs verschillende gezellige verdiepingen met kussens en banken leidt. Heel gezellig en op ’t gemak. Ik liep de trap helemaal op tot boven en installeerde me op het dakterras met een schitterend uitzicht op de Tafelberg.

Ik bestelde de cocktail van de dag: A suffering Bastard. Op één of andere manier sprak de naam mij aan na zo’n eerste reisdag ;-) Bij mijn eerste slok proefde ik meteen dat die met veel zorg gemaakt werd en dat maakt een mens blij. Toch?! Ik bestelde daar een - op aanraden van de ober hield ik het slechts bij 1 - bord mezze bij. Bij Rick’s American Café maakt de chef alles zelf dus je moet even wachten maar geloof me; je geduld wordt dubbel en dik beloond! Mijn ober, JP, geboren in Congo en op zijn 10 jaar verhuisd naar Zuid-Afrika, is heel trots op zijn werkplek en op al het lekkers dat hij mag serveren aan zijn gasten. En die trots sijpelt in alles door, dat proef je!

Signal Point

Zonsondergang met een picknick op een berg?! Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken toen de mensen van More Quarters Neighbourhood Hotel me een picknickmand overhandigden. Maar ze overtuigden me dat iedereen die daar komt genieten van het uitzicht iets mee heeft om te eten of te drinken. En gelijk hadden ze.

Bovendien bleken het niet alleen toeristen te zijn die hier arriveerden met een dekentje en een mand vol lekkernijen. Evengoed locals met een pizza of de restjes van de vorige dag, installeerden zich op deze plek, helemaal klaar voor een adembenemende zonsondergang.

Signal Point is misschien niet de hoogste berg maar wel één met een spectaculair uitzicht op de oceaan. Wandel een beetje verder dan het stuk waar iedereen zich neervlijt en dan zit je in het midden van de natuur en heb je het gevoel daar helemaal alleen te zijn. De zonsondergang was echt prachtig en de inhoud van de picknickmand die ik meekreeg paste er wonderwel bij. Wie heeft er dan nog televisie nodig?

The Cod Father

Op aanraden van een vriend, reserveerde ik hier een tafeltje. In dit gezellige, levendige restaurant wijs je aan de koeltoog gewoon de verse vis aan waar je zin in hebt. Je geeft aan hoeveel van je van alles wilt en dan gaat de chef er mee aan de slag op de grill. Nothing fancy, echt een favoriet bij de locals. Je kiest of je de vis eet met groenten, rijst of aardappelen maar voor de rest moet je weinig keuzes maken. Alles wordt samen in 1 pan op tafel geserveerd.

Heb je liever sushi? Dan pluk je gewoon van de lopende band waar je zin in hebt. Aan de kleur van je bordje herken je de prijs. Alles is supervers en de porties zijn echt royaal ;-) En wat is de overtreffende trap van royaal of uitgebreid? Dat adjectief mag je meteen op de wijnkaart kleven. Bovendien kan je heel veel wijnen per glas drinken.

Ik had geen plaats meer voor een dessert, maar de ober beweerde dat een tequila de beste remedie was om alles te laten zakken. Want mijn ogen waren - naar goede gewoonte- weer -groter geweest dan mijn buik…

More Quarters Neighbourhood Hotel

In een doodlopend straatje met veel groen en sfeervolle lampjes ligt het More Quarters Neighbourhood Hotel. Hier heb je het gevoel dat je in een buitenwijk van de stad woont, zo rustig en stil is het er. Maar je zit toch vlakbij het bruisende hart van Kaapstad. Je wandelt het doodlopende straatje uit en dan zit je meteen tussen de cafés, wijnbars, restaurants, interieurwinkels… van Kloof Street.

Ik werd er echt in de watten gelegd. Bij aankomst overliep ik samen met een van de medewerkers - Nadine - wat ik allemaal gepland had en zij vertelde me heel eerlijk waar ik een lekkere cocktail kon drinken of waar ik best mijn voetjes onder tafel kon schuiven. Dankzij haar reed ik niet nodeloos naar de kabelbaan van de Tafelberg, want net op dat moment was er een elektriciteitspanne en reed de kabelbaan niet.

De volgende dag lag er een kaartje voor me klaar met de weersvoorspelling. Ik was namelijk bezorgd of het niet te mistig zou zijn… Dat zijn kleine dingen waardoor je als gast merkt dat iemand haar job graag en daardoor ook goed doet. Het ontbijt was heel vers en uitgebreid en de cappuccino was Italiaanser dan ik hem op sommige plekken in Italië heb gedronken.

Dag 2: Adembenemende uitzichten

Table Mountain

Na een rustig ontbijt met wat yoghurt en fruit (de vis van gisterenavond zat nog wat in de weg) was ik klaar voor de Tafelberg. Eigenlijk had ik die uitstap gisteren al gepland maar de elektriciteit was uitgevallen in de stad. Niemand die daar van opkijkt want het gebeurt dagelijks dat de elektriciteit voor een uurtje of twee uitvalt. Geen probleem, maar wel als je de kabelbaan naar de top van de Tafelberg wil nemen natuurlijk…

Soit, ik was blij dat ik vroeg kon vertrekken, zo was ik de grote horde toeristen voor en kon ik - redelijk - alleen genieten van de adembenemende uitzichten op Kaapstad. Je kan ook naar boven wandelen maar dat is iets dat ik graag laat aan ervaren klimmers en sportievelingen. De meeste mensen laten zich met de roterende kabelbaan naar boven voeren. Zo heb je een 360° uitzicht op de berg.

Indrukwekkend dat de eerste steen voor die kabelbaan al in 1929 gelegd werd. Sindsdien werd die wel regelmatig vernieuwd en aangepast, natuurlijk. En vertrouw me, ik ben zelf ook geen fan van hoogtes maar het is een heerlijk ritje naar boven. (Net voor ik instapte zag ik dat de kabelbaan van Zwitserse makelij is en dat stelde me op een of andere manier gerust).

Het park boven is heel mooi en natuurlijk aangelegd. Ik arriveerde er om 10u en kon rustig het gebied verkennen. Je kan er ook een lange wandeling maken van 45 minuten, met een gratis gids en dan heb je echt wel alle hoeken en kanten van de Tafelberg gezien. Maar ik stond te popelen om naar Cape Point te cruisen!

Rondrit naar Cape Point

Vanuit Kaapstad slingert een prachtig kustweg richting Cape Point: Chapman’s Peak Drive. Langs de ene kant rode, ruwe rotsen waar de weg echt werd uitgehouwen en aan de andere kant de oceaan. Je ziet hoe de golven zich op het strand smijten en wild op de rotsen beuken. Heel indrukwekkend. En de zee ziet er ook heel aanlokkelijk uit om een duik te nemen. Maar aan deze kant van het schiereiland is het veel te koud om te zwemmen.

Bij Misty Cliffs haalden surfers hun hart op aan de perfecte wilde golven en die plek heeft haar naam niet gestolen. De oceaan smijt zich daar met zo’n kracht op het strand dat het opspattende water ervoor zorgt dat het strand helemaal in een mist gehuld is.

Noordhoek Beach is ook zo’n mooie plek onderweg en doe zeker het kleine lusje er bij naar Kommetjie. Ook echt de moeite waard!

Het laatste stuk naar Cape Point is er een door een prachtig stuk ongerepte natuur: het Cape Point Natural Park. Neem de tijd om daar een beetje te columbussen. Net voorbij de ingang kan je bijvoorbeeld een ommetje maken naar Olifantsbos. De meeste mensen zijn er nogal op gebrand om meteen Cape Point te bereiken en laten deze afslag links liggen. Maar het is echt een aanrader! Je rijdt door een prachtig, desolaat landschap met de allures van de Far West. Ik zag zebra’s, struisvogels en bavianen, zomaar in het wild ver weg van de drukte richting Cape Point. Van zo’n verrassingen word ik blij, ik voelde me een ontdekkingsreiziger die daar voor het eerst voet aan land zette.

Na een achttal kilometers kom je aan een klein strand waar de ibissen en de springbokken het rijk voor zich alleen hebben. En ik mocht er stilletjes bij staan, er naar kijken en vollebak genieten. Mijn dag kon al niet meer stuk.

Alhoewel ik ook heel benieuwd was naar Cape Point, één van de meest historische plaatsen ter wereld. Het is het punt waar de Atlantische en de Indische Oceaan tegen elkaar klotsen. Hier zie en voel je de oerkracht van de zee. Vaak hebben zware stormen het hier voor het zeggen en nemen ze alles mee in hun furie. Ik las dat er daar meer dan 400 scheepswrakken op de bodem van de zee liggen. Maar om getuige te kunnen zijn van die kracht van Moeder Natuur, moet je er wel iets voor over hebben.

Het is een stevige klim naar boven maar geloof me, het is écht de moeite waard. En wandel zeker ook eens naar een van de cliff points, daar zie én hoor je de golven op elkaar inbeuken.

Salty Sea Dog in Simon’s Town

Na alle natuurpracht begon er een klein hongertje te knagen en als ik aan de zee ben, eet ik graag vis, schaal- en schelpdieren. En waar vind je die verser dan aan de haven?

In Simon’s Town valt de verse vis zowat van de boot in je bord. Aan de kade zag ik de Salty Sea Dog, een aftandse keet met plastieken stoelen en tafels. Ik ging er binnen en wist: het is erop of eronder, ik hield mijn hart een beetje vast. Maar… het was erop!

De ober was héél relax en ik moest even wachten op mijn eten maar het was het allemaal waard. De gegrilde baby octopus was supervers en de gekruide rijst en de fles rosé pasten wonderwel bij elkaar.

Boulders Beach

OK, ik geef het toe… Op het eerste gezicht lijkt het een obligate toeristenstop. Maar de pinguïns op Boulders Beach zijn té schattig om daar geen stop in te lassen. Ze waggelen op het strand dat ze helemaal ingepalmd hebben. Ook hier is het houten pad dat naar de pinguïns leidt heel mooi en één met de natuur.

Na nog een laatste stop op het strand van Muizenberg met de bekende gekleurde kabines op het strand, begon de zon in de zee weg te zakken en zat mijn welgevulde dag er op.

Utopia Restaurant

Als je houdt van een diner hoog boven de stad, dan is dit the place to be. Op de 15e verdieping heb je een prachtig zicht op de wolkenkrabbers van Kaapstad en begrijp je meteen waarom ze dit het New York van Afrika noemen. Smakelijk!

Dag 3: City vibes!

Fietstocht Kaapstad

Vandaag stond er een fietstocht door Kaapstad op mijn programma. Ik had om 10u afgesproken met Bevan, een geboren Zuidafrikaan uit Durban die me de hele dag mee op sleeptouw nam. Je leert een stad echt wel kennen als je er doorfietst. Je passeert langs de historische gebouwen, door drukke winkelstraten, via de moslimbuurt, langs de oceaan, door stadsparken… En Bevan vertelde over hoe de stad ontstaan is, hoe er steeds land gewonnen werd op de zee, hoe de stad uitgroeide tot een miljoenenstad en hoe Apartheid de hele geschiedenis beïnvloedde.

Helikoptervlucht boven de stad

Eerlijk? Het was met een klein hartje dat ik in de helikopter stapte voor een vlucht boven Kaapstad want er stond een stevig windje. De piloot verzekerde me dat de turbulentie wel zou meevallen. Gewoon alsof je met de auto een verkeersdrempel neemt, even op en neer…

Ik wou niet onderdoen voor de andere passagiers en stapte dapper mee in de helikopter. En gelukkig maar, want van op die hoogte zie je pas echt de grootsheid van deze miljoenenstad en hoe de stad gedrapeerd ligt rond de imposante Tafelberg, Signal Hill en Lion’s Head.

En zo begreep ik waarom de Hollanders in de 17e eeuw beslisten om hier een bevoorradingspost te stichten voor hun Vereenigde Oostindische Compagnie. En aan de andere kant geniet je volop van de reflectie van het zonlicht op de oceaan.

The Cellars - Hohenort

Ik voel me één van de eerste farmers van Zuid- Afrika wanneer ik het domein van The Cellars - Hohenort oprijd. Eentje die net terugkomt van de stad, waar hij zijn wijn en oogst tegen goede prijzen heeft verkocht aan de schepen die in Kaapstad stopten voor bevoorrading om daarna door te varen naar Indonesië.

Dit statige estate dateert van de 17e eeuw en ligt op slechts een kwartiertje rijden van Kaapstad en is een oase van rust en groen. De drie gebouwen - het vroegere woonhuis, de paardenstallen en de wijnkelders zijn prachtig gerestaureerd in koloniale stijl. De inkomhal is indrukwekkend, denk Dallas of Dynasty. Een grote, ruime, wit geschilderde hall met in het midden een zware houten tafel vol vazen met bloemen en plantenbladeren. Langs een grote, zwart gebeitste trap schrijd - want lopen past niet bij de setting - ik naar boven. Mijn kamer is licht en zeer ruim, ik plof in de zetel en zak helemaal weg in de kussens. Perfect om op krachten te komen voor het diner.

Ik krijg het tafeltje toegewezen vlakbij de tuin, een topplek wat mij betreft. Ik installeer me en ben heel benieuwd naar de Zuid-Afrikaanse wijn. Thuis drink ik eigenlijk alleen Europese wijnen maar nu ik hier ben, wil ik graag bijleren. Marlvin, de sommelier, is een wandelende wijnencyclopedie. We hebben meteen een gezamenlijke passie: Bourgogne-wijnen. Ik vertrouw hem dan ook blindelings wanneer hij mij een fles rode wijn aanraadt die niet op de kaart staat. En nee, ze is niet belachelijk duur, de prijs ligt helemaal in de lijn van de andere rode wijnen. Mijn avond kan niet meer stuk.

Na een heerlijke nacht en een uitgebreid ontbijt wacht Martina me op voor een wandeling door de tuinen. Het domein is acht voetbalvelden groot en er werken 30 tuiniers om alles tiptop in orde te houden. Indrukwekkend. Er staan bomen van meer dan 300 jaar oud en de boomvarens - waar ik een zwak voor heb - zijn imposant. Ik moet lachen wanneer Martina de hortensia ‘Christmas Flowers’ noemt. Ik was even vergeten dat de seizoenen hier net andersom lopen dan bij ons…

Dag 4: Eén met de natuur

Kirstenbosch National Botanical Garden

“Als je tijd over hebt, moet je zeker Kirsten Bosch National Botanical Garden bezoeken” verzekerde Bevan me toen we tijdens onze fietstocht door Kaapstad The VOC Vegetable Garden passeerden. Hij had meteen door dat ik meer dan gemiddeld geïnteresseerd ben in tuinen. Tsja, je kan de man uit zijn tuin halen, maar de tuin niet uit de man. En het toeval wou dat ik vanochtend wat tijd over had…

Op naar één van de schitterendste botanische tuinen van de wereld! Deze tuin is 560 ha groot en geeft een prachtig overzicht van de Zuid-Afrikaanse inheemse platen. Het park werd opgericht in 1913 om deze unieke en prachtige fauna te beschermen en meet zich probleemloos met de grote National Trust-parken en - tuinen uit Engeland.

Fietstocht door de wijngaarden van Franschhoek

In 1688 kwamen hier de Franse, protestantse Hugenoten wonen, nadat ze gevlucht waren uit het katholieke Frankrijk. En gelukkig maar, want zij introduceerden op die manier de wijncultuur in Zuid-Afrika. De buurt werd snel “Fransche Hoek” genoemd en vanaf de 18e eeuw werd het officieel Franschhoek.

De tocht door de wijnvelden is redelijk vlak maar aangezien de wijn in Franschhoek nogal exclusief is, zijn de meeste wijndomeinen waar je langs fietst, omheind en afgebakend. Zo passeer je onder andere het indrukwekkende wijndomein van Richard Branson. Daar stopten we niet voor een wijndegustatie maar op twee andere plekken kwamen we met een uitgebreide proeverij weer op krachten voor de rest van onze tour.

Dag 5: Wijnen, wijnen, wijnen

Boschendal Wine Farm

Na de wijnproeverij in Franschhoek, moet ik me haasten om op tijd op Boschendal Wine Farm te geraken voor… een wijnproeverij :-) ! Dit is een indrukwekkende boerderij die gebouwd werd in 1685 en waar tot op vandaag actief geboerd wordt.

Op dit domein van 2000 ha. werken in totaal 600 mensen. Ze kweken er groenten, kruiden, Anguskoeien, Duroc-varkens, kippen, wijn, honing… Aan weerskanten van de oprijlaan zitten gezinnen op het gras in de zon te picknicken. Idyllischer kan bijna niet. Een beetje verder onder de bomen staan lange tafels en stoelen opgesteld voor iedereen die zin heeft om iets te eten of te drinken. Ik schuif aan voor de wijndegustatie en krijg twee glazen bubbels, twee witte en twee rode wijnen.

Na de uitgebreide proeverij met bijhorende uitleg begint er bij mij een klein hongertje te knagen. Gelukkig is er hier aan eten geen gebrek! Er is een prachtige boerderijshop waar je een uitgebreid assortiment producten van de boerderij kan kopen. Niet alleen opgelegde augurken en pepers, chutney, confituur, olijven maar ook vacuüm getrokken zakjes sneetjes charcuterie, kaas en zelfgebakken brood. Zo kan je zelf je menu samenstellen. Schuif je liever je beentjes onder tafel? Dan kan je kiezen uit twee restaurants: ‘The Deli’ voor een snelle hap of ‘The Werf’ als je uitgebreider wil tafelen. Heel lekker en 90% van de producten die daar op je bord liggen zijn van eigen kweek. Korter kan de keten niet worden.

Ik slaap in een prachtige cottage in een uitgestrekte tuin met zwembad dat ik deelde met de andere cottage-gasten. Maar de huisjes liggen ver genoeg uit elkaar. Op geen enkel moment heb ik het gevoel dat ik daar niet alleen ben. Na een stevig ontbijt krijg ik nog een rondleiding door de moestuin. Ze hadden in de gaten hoe verlekkerd ik van op het terras achter mijn yoghurt met granola naar de moestuin zat te gluren…

Dag 6: Op naar The Big Four!

Botlierskop

Vandaag staat er mij een pittige autorit te wachten van vier uur. De Zuid-Afrikaanse chauffeurs zijn heel vriendelijk en hoffelijk en hebben geen last van stress in het verkeer. Ik ben de enige met stress, want ik moet mezelf er een paar keer aan herinneren dat ik links moet rijden. Eén keer besef ik net op tijd dat het niet mijn tegenligger is die aan de foute kant van de weg rijdt…

Ik geraak zonder brokken in Botlierskop, een private Game Reserve. Dat is een omheind stuk natuur, in dit geval 5000 ha, waar dieren in het wild leven. Er worden dagelijks safari’s georganiseerd waarbij je met een jeep het reserve in trekt om de dieren te spotten. Er zijn twaalf plaatsen, dus de groep is redelijk beperkt. Het ultieme is als je The Big Five tegenkomt: leeuw, olifant, buffel, neushoorn en luipaard. Buiten het luipaard, dat hier niet voorkomt, zitten ze allemaal in Botlierskop. Op naar The Big Four!

Om 7u ’s morgens trek ik met gids Innocent de wijde natuur in. Het is frisjes maar dat is een meevaller verzekert Innocent me, want dan zijn de leeuwen actief. Hij is ze snel op het spoor en het duurt niet lang of het mannetje heeft mij gespot. Op zijn dooie gemak komt hij vlakbij de jeep paraderen. Zijn twee vrouwen liggen erbij en laten hem zijn moment van glorie. Hij brult bij wijze van afscheid en dat is wel indrukwekkend.

We komen nog buffels tegen, bontebokken, giraffen… en halverwege stoppen we voor een koffie met Amarula om op te warmen want die Afrikaanse ochtenden zijn frisser dan ik dacht. Op de avondsafari spotten we nog struisvogels, neushoorns, zebra’s… De olifanten laten zich niet zien, daarvoor zal ik nog eens moeten terugkomen.

Mijn kamer is groot en gezellig ingericht met een bad, een buitendouche en… geen TV. Dat heb je echt niet nodig, hier geniet je 24/24 van live breedbeeld National Geographic! ’s Morgens in adamskostuum onder de douche met uitzicht op een groene vallei met een meertje waar gnoes en impala’s komen drinken. Er zijn slechtere manieren om je dag te beginnen… Na een zalige rug-, schouder- en nekmassage in de Finebos Spa van het resort ben ik helemaal klaar voor ’t zeetje!

Dag 7: De kliffen van Hermanus

The Marine in Hermanus

The Marine is één van Zuid- Afrika’s spectaculairste hotels aan de zee. Deze ‘Grand Old Lady’ telt dit jaar 120 lentes maar dat is er niet aan te zien. Statig overschouwt ze de kliffen van Hermanus, ze doet me denken aan de oma uit Downton Abbey die dezelfde grandeur uitstraalt.

De gekende cliff walk passeert vlak voor het hotel en is echt een aanrader. Tijdens mijn wandeling besef ik dat de zee hier geen zee is maar een oceaan. De golven gooien zich met een indrukwekkende kracht op de rotsen, het lijkt wel vuurwerk als ze omhoog spatten. Tijdens het walvisseizoen (van juni - december) kan je vanuit je hotelkamer walvissen spotten. De oceaan is hier zo diep dat de dieren dan tot vlak voor de kust komen. Ik zie een school dolfijnen spelen in de golven en dat is al indrukwekkend, wat moeten die walvissen dan niet zijn? Alweer een reden om nog eens terug te komen ;-)

’s Avonds komt chef Rudolph een praatje slaan aan mijn tafel, daar geniet ik altijd van. Ik heb niet veel helden, maar voor chefs heb ik een zwak en zeker als ze zo lekker kunnen koken als Rudolph. Zijn viscurry is echt een aanrader! Die smaken spatten van het bord, bijna met een even groot enthousiasme als die golven op de rotsen.