Roadtrippen op de Route 66

We vliegen vanaf Brussel naar Chicago, een prachtige stad met enorme wolkenkrabbers. Tijd om nog even de benen te strekken langs de oevers van Lake Michigan.

De jetlag maakt ons al vroeg wakker en dat vinden we meer dan oké. Zo hebben we extra tijd om op ontdekking te gaan in de ‘Windy City’. We spreken af met een Nederlandstalige gids die ons per fiets meeneemt langs de indrukwekkende architectuur, kleurrijke street art en Lake Michigan. We krijgen de perfecte mix voorgeschoteld tussen bekende attracties en verborgen parels, allemaal verteld met een persoonlijke touch. Het meest zijn we onder de indruk van de spectaculaire culinaire scène en de vriendelijke inwoners.

Let’s hit the road! We rijden de Route 66 op en al snel komen we op schilderachtige wegen terecht. Onze bestemming van vandaag is Springfield, meteen ook één van de iconische stadjes langs de route. We nemen goed onze tijd, want de vele leuke fotostops willen we niet missen. In Springfield zou voor het eerst de naam ‘Route 66’ gevallen zijn en beslisten ze hun stadscentrum volledig in het teken te stellen van de Mother Road. Zo startte de eeuwige strijd met Tulsa en Oklahoma over de status wie nu eigenlijk de eerste echte geboorteplaats had van de Route 66… We laten dat gekibbel aan ons voorbij gaan en stoppen aan het tankstation van Bill Shea: selfie time! Nu we toch een duik in de geschiedenis nemen, brengen we een bezoekje aan het voormalig huis, begraafplaats en het museum van oud-president Abraham Lincoln.

De route lonkt opnieuw en we zijn op weg naar St Louis. We stoppen onderweg even bij de Old Chain of Rocks Bridge in Madison en willen die indrukwekkende Gateway Arch in St Louis nu ook wel met eigen ogen zien. We gaan voor het panoramisch zicht met een tram tot helemaal bovenaan de boog. We spotten in de verte een groot baseball stadion en willen wel eens vanop de eerste rij deze typisch Amerikaanse sport beleven. Gelukkig hadden we onze tickets al geboekt en geven de Cardinals duidelijk het beste van zichzelf. Van al het supporteren krijgen we honger en we maken een keuze uit één van de vele restaurants aan Laclede’s Landing. Aan de oevers van de Mississippi is het een absoluut leuk vertoeven om een hapje te eten.

De Old Route 66 neemt ons vandaag mee langs Meramec Caverns, oude tankstations, verlaten garages, motels en typische drive-ins. Wat zijn we blij dat we kozen voor onze Ford Mustang cabrio. Zo hebben we toch het gevoel even terug in de geschiedenis te gaan. Naast alle nostalgie is er vandaag ook tijd om te genieten van de kabbelende rivieren, kliffen en oude bossen van de Ozark Mountains. Maar ook hier is een knipoog naar de geschiedenis niet ver weg en komen we al snel bij verhalen van de Amerikaanse burgeroorlog of de ‘Tocht der Tranen’ van de Cherokee Indianen.

We flirten met een derde staatsgrens en stoppen eerst nog even in Joplin om de beroemde Dale’s Ole 66 Barber Shop te bezoeken. Vervolgens rijden we langs Wilson Creek Battlefield en worden we bedolven onder verhalen over de grote veldslagen die hier hebben plaats gevonden.

Vandaag rijden we via Arcadia richting OKC, zoals Oklahoma City door de locals wordt genoemd. We stoppen in Arcadia om in het POPS restaurant even keuzestress te hebben. Uit de maar liefst 400 limonadesoorten moeten we een keuze maken wat we liefst willen drinken. Gelukkig hebben we nogal dorst en kunnen we zeker 2 limonades van de kaart proberen. Net naast de deur snuisteren we nog even in de Bike Store waar we op zoek gaan naar leuke Route 66 souvenirs. Met onze souvenirs op zak rijden we Oklahoma binnen.

We parkeren de wagen voor een dag en staan te popelen om Oklahoma te ontdekken. De stad heeft zoveel verschillende wijken met hun eigen karakteristieke elementen dat het moeilijk wordt om te kiezen wat we eerst willen doen. We gaan voor de kunst en starten aan de historische Paseo en het Arts District. Nu we wat cultuur hebben verzameld gaan we voor het Adventure District en bezoeken er het National Cowboy & Western Heritage Museum, maar ook voor de lokale zoo.

’s Avonds zakken we af naar Bricktown. Vroeger was dit stadsgedeelte gekend voor de vele brouwerijen, maar ook vandaag de dag vinden we hier nog de beste restaurants van de stad. Nadien duiken we nog even het bruisende nachtleven in.

We rijden richting de staat Texas, de graanschuur van de States. Ons reisdoel van vandaag is de stad Amarillo. Ook nu worden we onderweg getrakteerd op kleine winkels, gezellige stadjes en old fashioned diners. De leukste stop is aan Cadillac Ranch. Hier zijn de wagens die verticaal, met hun neus in de grond, na elkaar staan en met graffiti beschilderd zijn wereldberoemd.

Aangekomen in Amarillo knorren onze magen en dat is maar goed ook, want we komen terecht in Amarillo’s beroemde restaurant The Big Texan. We twijfelen nog even of we de uitdaging aangaan om 2 kilo vlees binnen het uur te verorberen op het podium, maar bedanken voor de eer. Met wat geluk spotten we zo meteen toch iemand die er wel helemaal voor gaat.

Vandaag willen we eens iets anders. We zetten onze wandelschoenen aan de kant en klimmen in het zadel. Saddle up, cowboy! Vanuit de Old West Stables worden we begeleid naar de Timber Creek Canyon. Er is werkelijk geen betere manier om de Panhandle regio van Texas te verkennen. Gelukkig kochten we in Oklahoma een echt cowboyhoed en een paar boots, zo waren we helemaal klaar om in stijl de omgeving te ontdekken.

’s Middags ruilen we het zadel van ons paard in voor een mountainbike en trappen we ons een weg naar de Palo Duro Canyon. Deze kloof is de op één na grootste van de USA en doorklieft de Panhandle regio van Texas. Met de mtb rijden we toch wat voorzichtig langs de 32km brede en 245m diepe canyon. En wauw, we dalen helemaal af tot op de bodem van de canyon. Terug naar boven fietsen kost ons net iets meer moeite, maar het scala aan grotten en hoodoos in de mooiste kleurschakeringen zullen nog lang op ons netvlies blijven kleven, want dit is een pareltje. Het was de inspanning meer dan waard!

We laten Amarillo achter ons en zetten koers richting Santa Fe. We rijden langs het stadje Adrian en stoppen aan het Midpoint Café. Daarmee zitten we precies in de helft van onze reis. We klinken er alvast op het geslaagde eerste deel van onze trip en breien er meteen een vervolg aan vast. De kilometer of beter gezegd ‘mile’ teller doet haar werk en we komen aan in Tucumcari. We zijn liefhebbers van graffiti, street art en muurschilderingen dus dit stadje is dan ook een streling voor het oog. We eindigen onze dag in Santa Fe.

Alles voelt hier anders aan en de authenticiteit overvalt ons, want de stad ademt haar Spaans koloniale geschiedenis uit. Santa Fe mag dan wel één van de kleinere hoofdsteden zijn, ze verrast ons met de unieke architectuur in adobe stijl die stamt uit de tijd van de Pueblo stammen. We slenteren langs de kleurrijke markt die elke dag aan het Palace of the Governor staat, we wandelen door de fotogenieke oude buurten, struinen langs de winkeltjes en kijken om wat lokale sieraden te kopen. De tijd vliegt voorbij en het is al gauw middag als we belanden op de levendige Plaza Santa Fe.

We wijken wel nog even af van onze route en maken een ritje richting Taos. Het stadje ligt op een boogscheut van Santa Fe en is een pareltje om de adobe huizen te bezichtigen en hier rond te slenteren.

We rijden naar het hart van New Mexico: Albuquerque. Onze Route 66 loopt dwars door de stad en voor we het weten belanden we in het decor van de populaire serie Breaking Bad. Langs Central Avenue doen de neonlichten en uithangborden ons aan de bloeiende tijd van weleer denken. Nu we toch helemaal in Route 66 sfeer zijn, kunnen we er maar beter het maximum uithalen en volgen we de Route 66 tour in de stad. In het visitor center halen we onze kaart en die brengt ons langs alle bezienswaardigheden. Na onze wandeling maken we nog even een zijsprong naar Sandia Peak net buiten de stad. We springen op de gondel en in amper 15 minuten kijken we naar het adembenemend panorama. De ondergaande zon is hier de kers op de taart!

Het westen van de States begint al om de hoek te loeren terwijl we over de Route 66 richting Flagstaff rijden. Van cowboys en westerns krijgen we maar niet genoeg dus maken we een stop in Gallup. Het stadje ligt in het midden van verschillende indianenreservaten en er heerst een echte westernsfeer. Alsof we een flashback hebben naar vroeger, zien we de beelden van Billy the Kid voor ons afspelen. Het is niet voor niets dat hier in deze regio zowat alle westernfilms opgenomen zijn. We eindigen onze dag in de stad Flagstaff, aan de voet van de indrukwekkende San Francisco Peaks.

Natuurlijk mag de Grand Canyon niet ontbreken tijdens onze reis nu we er zo dichtbij zijn. We rijden door de dennenbossen en mogen geregeld onze voet op de rem plaatsen. De elanden voelen zich hier helemaal thuis en steken in groepjes de weg over. Uitkijken dus! Wat later zitten we in het IMAX Theater en lijkt het alsof we zelf over de Grand Canyon vliegen. Het is het ideale startpunt om de eeuwenoude Canyon verder te ontdekken.

De spanning voor onze helikoptervlucht van zo dadelijk zorgt ervoor dat de adrenaline ons al vroeg wekt. Na een woordje uitleg is het zo ver. Met onze hoofdtelefoon op horen we de tonen van ‘It’s a beautiful day’ en vliegen we over de dennenbossen. Het is dan ook even schrikken als we niet veel later boven deze gigantische canyon vliegen. Wauw… ons hart staat even stil bij zo’n overweldigende natuurpracht. We komen ogen tekort. Zo ver ons oog rijkt zien we enkel de Colorado Rivier die zich een weg baant doorheen de rotsen. Na onze ervaringen in de lucht waaien we uit aan de rand van de canyon. De wandelingen doen ons deugd en na een heerlijke dag duiken we voldaan ons bed in.

Tijd om terug op pad te gaan. We rijden van Seligman naar Kingman. Dit is nog even genieten, want we weten dat de nostalgie van de Route 66 binnenkort achter ons ligt… Het stadje Kingman heeft zichzelf gedoopt tot ‘The heart of Route 66’. Het oude stadsgedeelte is dan ook een toonbeeld van hun levendige geschiedenis met het oude schooltje, de kerk en meer dan 60 historische gebouwen.

We rijden verder door de uitgestrekte woestijn en zien als in een fata morgana de stad Las Vegas zinderen. ‘Welcome to Fabulous Las Vegas’, meer is er niet nodig om ons hier welkom te doen voelen. We rijden over ‘The Strip’ naar ons hotel, in het midden van al de glitter en glamour die op ons afkomt.

Na een avondje wandelen in het oude stadsgedeelte aan Fremont Street bekomen we aan het zwembad. We liggen al snel in de stralende zon aan ons kleurtje te werken en dromen weg bij al onze voorbije avonturen.

’s Avonds maken we ons op voor een heerlijk diner in El Segundo. We likken onze vingers af bij het heerlijke Mexicaanse eten dat voor ons wordt neergezet. Na het eten zoeken we hogere sferen op en stappen we in de Highroller. Op vandaag is het nog steeds het hoogste reuzenrad ter wereld. De stad licht op en het is een plaatje! Een half uur later stappen we terug af en slenteren we nog langs de Bellaggio waar de fonteinen op de maat van de muziek dansen.

In de broeierige hitte verlaten we Las Vegas. We rijden door verlaten glooiende woestijnlandschappen en maken een stop in Calico. We schommelen al snel in een oude schommelstoel op één van de houten terrassen van de saloon en snoepen van de nootjes die overal op tafel staan (en waarmee de houten vloer bezaaid is). We maken een korte wandeling door het oude mijnstadje. Het is moeilijk te geloven dat hier op het einde van de 19de eeuw meer dan 500 mijnen waren vol met zilver die fortuinen hebben opgeleverd. Het zilver raakte langzaam op en Calico is op vandaag nog één van de vele spooksteden die Amerika rijk is.

Na ons bezoek gaat het in rechte lijn naar Los Angeles. We komen dichter bij de gigantische stad en komen al gauw in het drukke verkeer van de stad terecht. We cruisen als volleerde Amerikanen op de breedste highways die we ooit gezien hebben en slaan af aan de exit Beverly Hills.

We worden wakker in de ‘City of Angels’ en ontmoeten onze Nederlandstalige gids in Downtown LA. We spreken af voor het ontbijt bij Philippe The Original. Ook deze plek past perfect in ons nostalgisch Route 66 verhaal. Het is een historische plek, op en top Amerikaans met een familiaal karakter en bijzonder authentiek. Net zoals in Chicago barst de tocht van persoonlijkheid. We struinen langs zijstraten en steegjes en komen in de stad op plaatsen waar toeristen zelden tot nooit komen. Natuurlijk komen er highlights aan bod, maar wie had gedacht dat we nog langs een paal naar beneden gingen glijden in een Amerikaanse brandweerkazerne? Vandaag voelen we ons echte Angeleno’s.

Tijd om het echte einde van onze route op te zoeken… We rijden richting Santa Monica Pier. Het is moeilijk om hier de oude route te volgen, want officieel bestaat de Route 66 niet meer maar voor even vergeten we dit graag. We komen aan bij de pier en helaas staan geen mijnwerkers, geen cowboys te paard op ons te wachten. Slechts een klein bordje waarop staat dat de route hier eindigt, herinnert ons aan het meer dan 4000km lange traject dat we hebben afgelegd.

Nu we de zeebries voelen, hebben we zin om de benen te strekken en springen we op de fiets. We laten ons heerlijk uitwaaien langs de fietspaden van Venice Beach tot aan Marina Del Rey. ’s Avonds rijden we nog naar Malibu om er op één van de vele strandterrassen te genieten van ons laatste diner op Amerikaanse bodem.

Bye bye Hollywood Hills! We staan vertrekkensklaar op de startbaan om richting Brussel te vliegen. In amper een paar uur staan we aan de oostkust en is het voor ons moeilijk te geloven dat we dit ganse traject met de wagen hebben afgelegd. Moe maar voldaan slapen we tijdens onze vlucht over de Atlantische Oceaan. Welkom thuis in België!