INGECHECKT: Dat heet dan gelukkig zijn...

The pressure’s on, you feel it, But you got it all, believe it When you fall get up, oh, oh, And if you fall get up, eh, eh Tsamina mina zangalewa ‘cause this is Africa

Zou ik verplicht worden één favoriet continent te kiezen, dan hield ik het waarschijnlijk op Afrika. Het Afrika beneden de evenaar weliswaar. Niet dat ik de rest van de wereld bij deze degradeer of parkeer, maar de platitude dat Afrika je onder de huid kruipt, klopt.

“… I never knew of a morning in Africa when I woke up that I was not happy…’ (Ernest Hemingway)

Reizen in Afrika betekent dat je op veel fronten bereid moet zijn veranderingen te accepteren. Daarvoor vlieg je tenslotte van je vertrouwde omgeving naar het Afrikaanse continent? Toch? De dieren in volle vrijheid, de onmetelijke ruimte, de overweldigende natuur, de stilte, de andere culturele gewoontes. Maar ook een andere kijk op de begrippen tijd en snelheid. Je vermogen om de verhouding rijk/arm niet te verwarren met gelukkig/ongelukkig. Zóóó anders allemaal. Zoals in ‘Out of Africa’ eigenlijk -de film waardoor we verliefd werden op Kenia.

“… Een man zonder cultuur is als een zebra zonder strepen…” (Oud spreekwoord van de Massaï)

“Er gaan tegenwoordig meer mensen op reis dan ooit”, schrijft filosoof/auteur Alain de Botton, “maar het is zeer de vraag of zij wel weten hoe ze moeten reizen. Wat gebeurt er als je uit je dagelijkse werkelijkheid in een totaal andere wereld wordt gezet? Kun je leren genieten? Kun je beter naar een landschap leren kijken?” Deze analytische bedenkingen zijn misschien wel het best toepasbaar op Afrika. Wie de kunst van het reizen niet verstaat, blijft hier beter weg. Afrika is geen kant- en klare vakantie. Het is geen Disney. Het is altijd wat avontuur, altijd wat verrassing, altijd dat wat je niet verwacht had. Maar als je een put in de weg absorbeert als ‘African massage’, een lekke band als een welgekomen koffiestop of een klein huisdier in je safaritent als een nieuwe vriend; dan ben je er rijp voor.

Waar reizen we dan naartoe? Zuid-Afrika is een goede starter. Kruger is in alle prijsklasses te bereizen en stelt nooit teleur. Net als Kenia, dat bij de meest budgetvriendelijke klassieke safarilanden hoort, maar ook zeer intieme en dun bereisde parken in het noorden aanbiedt. Wie puur op dieren focust, moet Tanzania en Zimbabwe overwegen. De mix van lodges én dierenactiviteit is hier goed uitgewerkt. Woestijnsafari’s doe je dan weer in Namibië. Super populair, en terecht want bloedmooi, maar ook (relatief) druk wegens geen overdaad aan accommodatie. Het is dan ook een van de dunst bevolkte landen ter wereld. Zambia heeft een exclusievere reputatie, net als Botswana met de legendarische Okavangodelta, de grootste binnenlandse rivierdelta ter wereld en daarom Unesco Werelderfgoed. Rwanda en Oeganda zijn vergeten parels die langzaamaan hun plaatsje opeisen. Rwanda als het Zwitserland van Afrika, Oeganda als de voordeligste poort tot gorilla-trekking en chimpansees.

*“…Afrika’s Renaissance is zonder twijfel nabij - en het is onze de taak om het continent door de getijden van de geschiedenis te leiden…” *(Nelson Mandela)

Maar hoe diep ook de indrukken, hoe fantastisch de sfeer, hoe rijkelijk het safarileven, hoe lekker het eten en hoe vriendelijk de mensen; het is geen continent van melk en honing. “Al het nieuws over Afrika is tegenwoordig slecht nieuws”, stelde auteur/reiziger Paul Theroux 25 jaar geleden al vast. “Ik lees over hongersnood en natuurrampen, maar ik heb betere herinneringen aan dit continent.” Ook vandaag nog vormen allerlei onfris riekende politieke ingrepen, van dictatoriale presidenten tot en met de slokop-Chinezen als nieuwe kolonisatoren, voor onrust en armoede. “Er is aan het begin van de eenentwintigste eeuw nauwelijks een roeriger natie dan Congo, het reusachtige land in het hart van Afrika, dat barst van de grondstoffen die onontbeerlijk zijn in onze moderne tijd, én van gruwelijke conflicten”, schrijft David Van Reybrouck in zijn internationaal bekroond en wijds vertaalde boek ‘Congo –een geschiedenis’.

Ja, klopt, maar dat probleem stelt zich ook op andere continenten. De kunst van het reizen is je net boven de politieke actualiteit te hijsen, te kijken naar mens, landschap, dier en sfeer in plaats van het pluche van de regeringssalons. Luister niet naar de lokale politici in hun schreeuwerige krantenkoppen, maar praat met de lokale bevolking. Verdiep je in de wereld waar het dorp en je lodge samenkomen. Waardeer je gids en sporenzoekers voor hun ongebreidelde kennis, drink koffie en koop pakjes bonen voor thuis die de vrouwen van het dorp geduldig voor je branden (marketeers zouden over startups spreken). Lach voluit en dans met je obers.

__“… It’s time for new hands to lift the burdens. It is in your hands now…” (Nelson Mandela) __

Afrika staat dit jaar exact 22 jaar op mijn teller. Laat op mijn reistijdschaal, want ik streek al veel vroeger neer in Amerika, Azië en Oceanië. Hoe dat komt, weet ik niet. Dus houd ik het bij toeval. Achteraf bekeken ben ik er niet ongelukkig om, omdat maturiteit hier in je voordeel speelt. Ik heb het Afrikaanse continent met de jaren enorm leren waarderen en respecteren, en misschien maar goed ook dat ik het niet te groen achter de oren ontdekte. Tijdens mijn laatste reis, amper enkele maanden geleden in Kenia, overviel me weer dat intens gevoel van rijkdom. Gezeten in een open terreinwagen met een fototoestel op de knieën en turend naar wat zich in de steppe afspeelt tijdens de kille ochtenduren, ondertussen even wegdromend welke fles Zuid-Afrikaanse wijn ik bij het vuur vanavond zou savoureren… Dat heet dan gelukkig zijn!

Gerrit Op de Beeck

 

 

 

 

It's time for Africa!

Ben jij klaar om jouw eigen avontuur op Afrikaanse bodem te beleven? Neem hieronder snel een kijkje en vind de bestemming die perfect aansluit bij jouw wensen!

Afrika ontdekken

Misschien is dit ook interessant voor jou?

alle artikels