Het is een typisch fenomeen in de reiswereld: interessante steden worden uitsluitend als citytrip bezocht. Dat ook het hinterland interessant is, gaat aan velen voorbij. Meestal om praktische redenen, bijvoorbeeld het ontbreken van een huurwagen of dat het niet comfortabel voelt om ‘in den vreemde’ zelf achter het stuur te kruipen. Maar als er nu één stad ter wereld is waar ook de omliggende regio’s het bezoeken waard zijn, is het wel Kaapstad.
De mooiste wegen, onderweg de fijnste restaurants, de lekkerste wijntjes en de charmantste hotels. Cruisen langs de Kaap is cruisen langs het Goede Leven. Baie, baie lekker! Noteerde de iconische Britse humorist/auteur/tv-maker Michael Palin tijdens zijn ‘Pole to Pole’-reis niet in zijn dagboek: “Regio Kaapstad? Er zijn slechtere plaatsen in de wereld om rond te hangen.”?
Een plaats waar twee oceanen samenkomen is, waar ook ter wereld, zelden teleurstellend. In Kaapstad is dat niet anders. Waar de Indische en de Atlantische Oceaan elkaar omhelzen, heerst datzelfde onverklaarbare gevoel. Is het de sfeer van ontplooiing, verademing en optimisme na een turbulente politieke geschiedenis, daarenboven gemarineerd in een aangenaam klimaat?
Waar moet u overal naar toe? Laten we beginnen met dé klassieker: het zuidelijke punt van het Kaapse Schiereiland: Kaap de Goede Hoop. En voor de retour kiest u de pittoreske Chapman’s Peak Drive, een prachtig slingerende (tol)weg langs de kust. Achter elke bocht bevindt zich weer een ander adembenemend uitzicht. Deze smalle weg, die Hout Bay en Noordhoek met elkaar verbindt, wordt een van de mooiste kustroutes ter wereld genoemd.
Next stop: de gouden driehoek Paarl-Stellenbosch-Franschhoek. Ga wijn proeven bij De Morgenzon, eet op het terras van Rust en Vrede, drink rosé sparkling bij Boschendal en leg ’s avonds je hoofd te rusten in het stijlvolle Mont Rochelle, een apart hotel waar Sir Richard Branson een vinger in de pap (lees: wijn) heeft.
Voor wie het (nog) wat meer mag zijn, wacht de Franschhoek Pass van de Hottentots Holland Mountains, waar u langs de R45 en R43 via uitgestrekte saffraangele weilanden langzaamaan afdaalt tot zeeniveau in hartje Hermanus, dat bekend staat als de meest geschikte plaats ter wereld om vanaf het vasteland walvissen te observeren. De reis waardig afsluiten doet u misschien met de zilte smaak van Paternoster. Niet zo lang geleden was dit een vergeten vissersdorp opgetrokken uit witte kalksteenhuisjes aan het eind van een verlaten, dorre weg. Nu is het een hippe trekpleister voor foodies langs de koele Atlantische kust.
Wie zin heeft in een langere rit: Cederberg (de bergketen die ruim 200 kilometer ten noorden van Kaapstad ligt. Ook voor chauffeurs is het likkebaarden), de Tuinroute en de Kleine Karoo (de legendarische Route 62, evenknie van de mythische Route 66 in de Verenigde Staten, mile upon mile of empty veld) vormen een naadloze extensie van een Kaapstadreis. Alleen voor wie verliefd is op Zuid-Afrika en steeds dieper de regenboognatie in wil. Oh, nee ‘Jou reis eindig nie hier nie’.
Don’t drink and walk on the road, you may be killed! Deze op het eerste gezicht grappige quote die je op heel wat Zuid-Afrikaanse wijnlabels zal terugvinden, vat het grootste probleem samen als u op roadtrip gaat in de prachtige Zuid-Afrikaanse Kaapregio. Het is dan ook een veiligheidsmededeling. Onze Afrikaanse medemens loopt inderdaad vooral langs de rand of op de rijbaan, dikwijls omdat een voetpad ontbreekt. En of dat mét of tegen de richting is… Daar houdt men zich hier niet mee bezig. Nu u gewaarschuwd bent – en dat is meteen dan ook het enige belangrijke aandachtspunt – kan u vertrekken!
“Omring deur berge, in ’n pragtige, vrugbare vallei, groei die vrugte so soet en sappig, dat dit ons vrugtesap beroemd gemaakt het,” zal u beslist onderweg op de wijnkaart lezen. De Kaap… Waar anders wil een mens het aperitief nemen?
Gerrit Op de Beeck
Meer van het Hinterland rond Kaapstad
Treed in de voetsporen van reisjournalist Gerrit Op de Beeck met deze reis naar Zuid-Afrika.
INGECHECKT: Ongegeneerd onderweg
columnsHet moet zowat 20 jaar geleden zijn. Ik bevond me in vochtig en zwoel Darwin, Noord-Australië en kreeg plots te horen dat mijn trip naar Seven Spirit Bay op het Cobourg-schiereiland niet doorging. Dit wegens de tropische cycloon die ging overkomen en hard zou toeslaan. Oeps, trouble in paradise! Ik had twee opties: schuilen in een lokale shelter, of de stad ontvluchten naar het zuiden, weg van de cycloon.
INGECHECKT: Over emoties en de bucketlist
columnsEen collega-reisjournalist werd in een radio-interview ooit gevraagd wat hij nu allemaal gezien had in Cambodja. “Een oude vrouw die haar varken wast”, antwoordde hij. Die zat. Ik ben nog niet lang terug van Oeganda. Uiteraard ben ik naar de chimpansees geweest en op berggorilla-trekking gegaan. Beiden uniek. En wat de gorilla’s betreft: er zijn slechts drie landen in de wereld waar dat kan, en in één daarvan (Congo) is het park momenteel gesloten. Dus hoe exclusief kan het worden? Maar misschien herinner ik me over vijftien jaar toch vooral de man in pak en met strohoed, die de door de hoofdstraat van Bwindi wandelde met een kip op zijn arm. Als betrof het een diva met een yorkshire terrier.
‘There are those who travel but never really arrive’ (reclameslagzin van de Belmond-hotelgroep)
INGECHECKT: Vreemde vogels
columnsVraag me niet naar de definitie van reizen, want die kan ik niet geven. Voor de ene is het een renaissance-gevoel, voor de andere pure nieuwsgierigheid, terwijl het voor velen ravissante verwennerij is – en voor jonge families dikwijls broodnodige ontspanning. Maar wat ook de insteek is, reizen is wél synoniem voor ontmoetingen met andere, dikwijls zeer interessante mensen. Humoristische zwervers en verwaande politici, geslepen struikrovers en onzekere kunstenaars, betweterige gidsen en exotische bootslui. Chirurgen die meer drinken dan mag van de dokter, maar wél een gans expeditieschip weten te entertainen. En vedetten die alle dagen toeteren oh zo blij te zijn eens niet herkend te worden! Kortom: alles wat het leven interessant maakt, in alle hoeken van de wereld, in alle talen, onder de meest uiteenlopende omstandigheden. Na meer dan 35 jaar intensief reizen stockeerde ik in mijn hoofd een portfolio van opmerkelijke ontmoetingen die ik nooit meer vergeet, hoe banaal of vluchtig het contact misschien ook was.
INGECHECKT: Dat heet dan gelukkig zijn...
columnsThe pressure’s on, you feel it, But you got it all, believe it When you fall get up, oh, oh, And if you fall get up, eh, eh Tsamina mina zangalewa ‘cause this is Africa
Zou ik verplicht worden één favoriet continent te kiezen, dan hield ik het waarschijnlijk op Afrika. Het Afrika beneden de evenaar weliswaar. Niet dat ik de rest van de wereld bij deze degradeer of parkeer, maar de platitude dat Afrika je onder de huid kruipt, klopt.
“… I never knew of a morning in Africa when I woke up that I was not happy…’ (Ernest Hemingway)
INGECHECKT: Mistige morgen, schone dag
columnsDie januari-ochtend in Essaouira, Marokko: heldere hemel, zestien graden, amper wind.
Die ochtend in maart, Canada, Nova Scotia. Ik had lenteweer verwacht, het werd een sneeuwstorm. Van een verrassing gesproken.
Milford Sound, Nieuw-Zeeland, juni, herfst. Regen en wind. Koud. Windsnelheden tot tachtig kilometer per uur. Schitterend op dat bootje tussen de bergen.
Cuba in oktober, orkaanseizoen. Blauwe hemel, dertig graden.
‘Somtijds is er niets zo onnatuurlijk als de natuur.’ (Carolyn Wells, 1869)
INGECHECKT: Slow reizen is het nieuwe zwart
columnsZiek! De diagnose stelt dat ik lijd aan dromomanie, de sterke zucht tot zwerven of - anders vertaald - de niet te onderdrukken drang om op reis te gaan, ook reizende fuga genoemd. In dit nieuwe millennium is het een erkende ziekte, en ik ben blij te kunnen stellen dat ook ik besmet ben met het virus.
INGECHECKT: Ach, die Amerikanen toch
columnsZe tellen er koeien en dollars vanuit helikopters. Ze leveren wereldpresidenten, maar ze schieten er ook neer. Ze zitten met hun lederen boots bourbon te drinken naast het zwembad, fajitas bij de hand. Ze wensen iedereen a wonderful day. Yippie-yi-yay, yippie-yi-yo. Welkom in de Verenigde Staten! Hoe meer ik het bereisde, hoe meer plezier ik erin kreeg.
INGECHECKT: Service, een toverwoord
columnsHet was even geleden dat ik Kenia bereisd had en ik moet zeggen, ik amuseer me er. Het is bijna ontroerend om te zien hoe, ondanks de verstikkende crisis die hier nog deftig natrilt, mooie nieuwigheden ontkiemen. Neem nu Emboo River Camp, een kleinschalig tentenkamp in de Masai Mara. Een adres waar alles klopt. In plaats van de savanne te doorkruisen in terreinwagens met een dieselmotor, zweef je hier elektrisch door het grasland. En dat is niet alles: het kamp haalt alle stroom integraal uit zonne-energie, zuivert haar afvalwater zelf en herbruikt het, serveert uitsluitend organische maaltijden en kookt op biogas gegenereerd uit keukenafval. Dat levert hen een onderscheiding op als het allereerste klimaatneutrale safarikamp. Mooi toch, zo’n investering te midden een mondiale crisis.
INGECHECKT: Puur, al dan niet met schuimrand
columnsAl jarenlang promoot Nieuw-Zeeland zichzelf met de slogan ‘100% Pure’. Sterker nog, het is de langstlopende campagne van een nationale toeristische dienst ter wereld. Sinds 1999, om precies te zijn. Ze hebben daar natuurlijk goede redenen voor: een oogverblindend landschap, een gematigd klimaat (de extremen kent men hier niet), bergen op mensenmaat, walvissen en palmbomen, gletsjers en fjorden, meer schapen dan inwoners, een easy-going sfeer en een wijnproductie die zo goed is dat de helft van het totaal binnen de landsgrenzen wordt geconsumeerd.
INGECHECKT: De jacht op het ijs
columnsGevloekt hebben ze, de crew en acteurs van ‘The North Water’, een fictiereeks van de BBC over Britse avonturiers uit de jaren 1850 die op walvisjacht gaan in het Noordpoolgebied. De regisseur wilde geen computereffecten of studio-opnames, dus trokken ze naar het échte Arctisch gebied. Maar: op de voorziene locaties bleek niet genoeg poolijs om een realistisch ogende reeks te draaien, dus moest de ploeg alsmaar noordelijker trekken om een ‘historisch correct’ ijslandschap te vinden. Concreet moest men opklimmen tot 81 graden noorderbreedte, in Noord-Spitsbergen, om stabiel pakijs te vinden dat niet na een paar uur filmen brak of begon te schuiven.
INGECHECKT: Hoezo, onbetaalbaar?
columnsEr zijn zo van die locaties in de wereld waar u de prijs van de drankjes niet mag vertalen naar wat u effectief drinkt. U moet het eerder bekijken als een toegangsticket voor een evenement. Het terras van het Mandapa hotel in Ubud/Bali is zo’n adres. Uniek 180-graden uitzicht op de vallei. Stijl per kilo. Obers strak in het spierwitte uniform, service als een knipmes. Hier herleven de jaren zestig, lopen de heren in een linnen jasje en de dames vakkundig tropisch opgedirkt. Op de achtergrond live pianomuziek, bij de longdrink komen nootjes, chips, olijven en zelfs canapés. Een gin-tonic (nieuwe generatie: Hendrick’s met komkommer en Fentimans tonic) kost hier exact 25 euro. Maar daar hadden we het al over. Hier drinkt u geen gin-tonic, hier neemt u het aperitief met de prachtige natuur van Ubud. Of zoals een populaire kredietkaart het in haar advertenties zou zeggen: Drankje: 25 euro. Sfeer en uitzicht: onbetaalbaar.
NIEUW! Ingecheckt met Gerrit Op de Beeck
columnsReisjournalist Gerrit Op de Beeck, van opleiding fotograaf, reist al meer dan 35 jaar de wereld rond, ondertussen goed voor 135 bezochte landen, meer dan 1750 verschillende hotels, en zeven reizen rond de wereld –zowel in westelijke als oostelijke richting.
Schrijf je in op de nieuwsbrief
V&D bv - BTW BE0460017649 - RPR Kortrijk
Licentie: 1085
IATA vergunning
Lid van het Garantiefonds Reizen: www.garantiefonds-reizen.be
Lid van de beroepsvereniging VVR: https://www.vvr.be
