Het moet zowat 20 jaar geleden zijn. Ik bevond me in vochtig en zwoel Darwin, Noord-Australië en kreeg plots te horen dat mijn trip naar Seven Spirit Bay op het Cobourg-schiereiland niet doorging. Dit wegens de tropische cycloon die ging overkomen en hard zou toeslaan. Oeps, trouble in paradise! Ik had twee opties: schuilen in een lokale shelter, of de stad ontvluchten naar het zuiden, weg van de cycloon.
Ik koos voor de tweede mogelijkheid, huurde een te grote Holden (het legendarische en destijds ook populairste Australische automerk) en trok via de Stuart Highway naar Alice Springs. Onderweg leerde ik veel bij over Australië. “We don’t do brekkie”, bekte een senior me vriendelijk toe, terwijl ze met haar handdoek vliegen en zweet wegwuifde. Op dat moment was ik in een roadhouse in Daly Waters en op zoek naar een ontbijt. “There is only steak with a lot”, stond er de volgende dag op het bord boven de toog van een pub in Tennant Creek. En er was ook niets anders. Toen ik het zonder ‘a lot’ probeerde te bestellen, keek de man mij gespeeld boos aan. “WC, 50 km linksaf”, hing er naast een bar in Wauchope. Grapje uiteraard. In de outback is álles WC.
Australië, het heeft altijd al een speciale plaats in mijn reishart gehad. Ook nu weer, terwijl ik dit schrijf op het schaduwrijke terras van The Louise, het recent gerenoveerde boetiekhotel in Barossa Valley. Die streek is het mekka van de Australische wijnindustrie, tenminste voor liefhebbers als ik. In mijn glas walst een Shiraz van Ben Glaetzer, een Bishop van het gezegende jaar 2019, uiteraard netjes geserveerd op achttien graden. De hemel bestaat!
Maar we hadden het dus over de aantrekkingskracht van Australië. Die bestaat eerst en vooral uit de easy-going mentaliteit, iets dat we hier in Europa wat verloren zijn. De Kaap in Zuid-Afrika heeft dat bijvoorbeeld ook. Ten tweede is er het lachen en de openheid. No nonsense en no worries. Niks is moeilijk, er is geen gedoe en ook geen opgeklopte tralala. Verder een hoop unieke kenmerken: een land dat alleen groen is aan de randen, het hart is woestijn. Een land dat niet alleen wijn verbouwt, maar daar ook zelf van geniet – net zoals Nieuw-Zeeland, trouwens. Een land waar pretentie nog moet worden uitgevonden. Come on, mate: gewoon in korte broek naar het restaurant. Als het eten maar lekker is! Een land waar boots en flipflops het officiële schoeisel zijn en een trekhaak aan je 4x4 standaard uitrusting is. Barbecueën is er (bijna) bij wet verplicht, net als bier uit het flesje drinken. Australië is een immens groot en leeg land (met slechts 25 miljoen inwoners). Dat geeft te denken als je weet dat een vlucht van Perth naar Sydney langer duurt dan van San Francisco naar New York. De taal is officieel Engels, maar dat moet je met een korrel woestijnzand nemen. Australië is het op vijf na grootste land ter wereld, en het grootste eiland. Het is daarenboven het enige eiland dat ook een werelddeel is, en het enige werelddeel dat ook een staat is. Het was het eerste werelddeel dat vanuit zee veroverd is, en ook het laatste. En het is het enige land dat ooit begonnen is als gevangenis.
Alles kwam voor mij samen in 2018, tijdens een fantastische trip naar de Kimberleys, per catamaran met op het dak een helikopter. Uiteraard niet goedkoop allemaal –laten we daar niet flauw over doen– maar wél 100% Aussie. Zo zat ik aan tafel naast een chirurg, maar het heeft dagen geduurd voor ik dat wist. De man wilde vooral vissen, liep dag en nacht blootvoets rond en hield zich voornamelijk bezig met zijn vrouw en met van het leven genieten. Tegenover mij zat, zo leerde ik later, een vermogensbeheerder. De meest stijlvolle vent van de boot, maar compleet pretentieloos. “Kom eens af”, zei hij toen we afscheid namen in Broome, “dan doen we een barbecue.” Een half jaar later huurde ik een auto in Melbourne en reed naar de Mornington Peninsula, waar ik een reportage maakte. ’s Avonds belde ik de man dat ik bij toeval in de buurt was. Hij was door het dolle heen. “You bloody Belgian, maak maar dat je morgenavond hier bent! Die volgende avond lagen er dikke steaks op de grill en dronken we fantastische wijnen. Hij zat in shorts en met een versleten poloshirt aan tafel, z’n echtgenote had snel een kleedje over haar bikini getrokken. Dat is Australië. Goed leven, maximaal genieten en al de geforceerde plichtplegingen achterwege laten.
In Italië draait alles om ‘fare la bella figura’: een zo goed mogelijke indruk maken, en ook mooi om te zien zijn. In Australië geldt het tegenovergestelde. Niet gecrispeerd, niet mentaal geconstipeerd, gewoon: het is wat het is. Eerlijk en authentiek!
“…Australiërs, laten we allen blij zijn dat we jong en vrij zijn / We hebben gouden grond en welvaart mee, ons thuis heeft rondom zee / Ons land heeft schatten der natuur, zeldzaam mooi en ook heel duur / Ik wil dan ook duidelijk zijn: de wereld heeft meer Australië nodig, het zou veel kunnen oplossen (…)” uit ‘Advance Australia Fair’, het volkslied sinds 1977
Dus, bestel nu dat ticket!
Ontdek hier talloze inspiratiereizen naar Australië!
INGECHECKT: Over emoties en de bucketlist
columnsEen collega-reisjournalist werd in een radio-interview ooit gevraagd wat hij nu allemaal gezien had in Cambodja. “Een oude vrouw die haar varken wast”, antwoordde hij. Die zat. Ik ben nog niet lang terug van Oeganda. Uiteraard ben ik naar de chimpansees geweest en op berggorilla-trekking gegaan. Beiden uniek. En wat de gorilla’s betreft: er zijn slechts drie landen in de wereld waar dat kan, en in één daarvan (Congo) is het park momenteel gesloten. Dus hoe exclusief kan het worden? Maar misschien herinner ik me over vijftien jaar toch vooral de man in pak en met strohoed, die de door de hoofdstraat van Bwindi wandelde met een kip op zijn arm. Als betrof het een diva met een yorkshire terrier.
‘There are those who travel but never really arrive’ (reclameslagzin van de Belmond-hotelgroep)
INGECHECKT: Vreemde vogels
columnsVraag me niet naar de definitie van reizen, want die kan ik niet geven. Voor de ene is het een renaissance-gevoel, voor de andere pure nieuwsgierigheid, terwijl het voor velen ravissante verwennerij is – en voor jonge families dikwijls broodnodige ontspanning. Maar wat ook de insteek is, reizen is wél synoniem voor ontmoetingen met andere, dikwijls zeer interessante mensen. Humoristische zwervers en verwaande politici, geslepen struikrovers en onzekere kunstenaars, betweterige gidsen en exotische bootslui. Chirurgen die meer drinken dan mag van de dokter, maar wél een gans expeditieschip weten te entertainen. En vedetten die alle dagen toeteren oh zo blij te zijn eens niet herkend te worden! Kortom: alles wat het leven interessant maakt, in alle hoeken van de wereld, in alle talen, onder de meest uiteenlopende omstandigheden. Na meer dan 35 jaar intensief reizen stockeerde ik in mijn hoofd een portfolio van opmerkelijke ontmoetingen die ik nooit meer vergeet, hoe banaal of vluchtig het contact misschien ook was.
INGECHECKT: Dat heet dan gelukkig zijn...
columnsThe pressure’s on, you feel it, But you got it all, believe it When you fall get up, oh, oh, And if you fall get up, eh, eh Tsamina mina zangalewa ‘cause this is Africa
Zou ik verplicht worden één favoriet continent te kiezen, dan hield ik het waarschijnlijk op Afrika. Het Afrika beneden de evenaar weliswaar. Niet dat ik de rest van de wereld bij deze degradeer of parkeer, maar de platitude dat Afrika je onder de huid kruipt, klopt.
“… I never knew of a morning in Africa when I woke up that I was not happy…’ (Ernest Hemingway)
INGECHECKT: Mistige morgen, schone dag
columnsDie januari-ochtend in Essaouira, Marokko: heldere hemel, zestien graden, amper wind.
Die ochtend in maart, Canada, Nova Scotia. Ik had lenteweer verwacht, het werd een sneeuwstorm. Van een verrassing gesproken.
Milford Sound, Nieuw-Zeeland, juni, herfst. Regen en wind. Koud. Windsnelheden tot tachtig kilometer per uur. Schitterend op dat bootje tussen de bergen.
Cuba in oktober, orkaanseizoen. Blauwe hemel, dertig graden.
‘Somtijds is er niets zo onnatuurlijk als de natuur.’ (Carolyn Wells, 1869)
INGECHECKT: Slow reizen is het nieuwe zwart
columnsZiek! De diagnose stelt dat ik lijd aan dromomanie, de sterke zucht tot zwerven of - anders vertaald - de niet te onderdrukken drang om op reis te gaan, ook reizende fuga genoemd. In dit nieuwe millennium is het een erkende ziekte, en ik ben blij te kunnen stellen dat ook ik besmet ben met het virus.
INGECHECKT: Ach, die Amerikanen toch
columnsZe tellen er koeien en dollars vanuit helikopters. Ze leveren wereldpresidenten, maar ze schieten er ook neer. Ze zitten met hun lederen boots bourbon te drinken naast het zwembad, fajitas bij de hand. Ze wensen iedereen a wonderful day. Yippie-yi-yay, yippie-yi-yo. Welkom in de Verenigde Staten! Hoe meer ik het bereisde, hoe meer plezier ik erin kreeg.
INGECHECKT: Service, een toverwoord
columnsHet was even geleden dat ik Kenia bereisd had en ik moet zeggen, ik amuseer me er. Het is bijna ontroerend om te zien hoe, ondanks de verstikkende crisis die hier nog deftig natrilt, mooie nieuwigheden ontkiemen. Neem nu Emboo River Camp, een kleinschalig tentenkamp in de Masai Mara. Een adres waar alles klopt. In plaats van de savanne te doorkruisen in terreinwagens met een dieselmotor, zweef je hier elektrisch door het grasland. En dat is niet alles: het kamp haalt alle stroom integraal uit zonne-energie, zuivert haar afvalwater zelf en herbruikt het, serveert uitsluitend organische maaltijden en kookt op biogas gegenereerd uit keukenafval. Dat levert hen een onderscheiding op als het allereerste klimaatneutrale safarikamp. Mooi toch, zo’n investering te midden een mondiale crisis.
INGECHECKT: Puur, al dan niet met schuimrand
columnsAl jarenlang promoot Nieuw-Zeeland zichzelf met de slogan ‘100% Pure’. Sterker nog, het is de langstlopende campagne van een nationale toeristische dienst ter wereld. Sinds 1999, om precies te zijn. Ze hebben daar natuurlijk goede redenen voor: een oogverblindend landschap, een gematigd klimaat (de extremen kent men hier niet), bergen op mensenmaat, walvissen en palmbomen, gletsjers en fjorden, meer schapen dan inwoners, een easy-going sfeer en een wijnproductie die zo goed is dat de helft van het totaal binnen de landsgrenzen wordt geconsumeerd.
INGECHECKT: De jacht op het ijs
columnsGevloekt hebben ze, de crew en acteurs van ‘The North Water’, een fictiereeks van de BBC over Britse avonturiers uit de jaren 1850 die op walvisjacht gaan in het Noordpoolgebied. De regisseur wilde geen computereffecten of studio-opnames, dus trokken ze naar het échte Arctisch gebied. Maar: op de voorziene locaties bleek niet genoeg poolijs om een realistisch ogende reeks te draaien, dus moest de ploeg alsmaar noordelijker trekken om een ‘historisch correct’ ijslandschap te vinden. Concreet moest men opklimmen tot 81 graden noorderbreedte, in Noord-Spitsbergen, om stabiel pakijs te vinden dat niet na een paar uur filmen brak of begon te schuiven.
INGECHECKT: Hoezo, onbetaalbaar?
columnsEr zijn zo van die locaties in de wereld waar u de prijs van de drankjes niet mag vertalen naar wat u effectief drinkt. U moet het eerder bekijken als een toegangsticket voor een evenement. Het terras van het Mandapa hotel in Ubud/Bali is zo’n adres. Uniek 180-graden uitzicht op de vallei. Stijl per kilo. Obers strak in het spierwitte uniform, service als een knipmes. Hier herleven de jaren zestig, lopen de heren in een linnen jasje en de dames vakkundig tropisch opgedirkt. Op de achtergrond live pianomuziek, bij de longdrink komen nootjes, chips, olijven en zelfs canapés. Een gin-tonic (nieuwe generatie: Hendrick’s met komkommer en Fentimans tonic) kost hier exact 25 euro. Maar daar hadden we het al over. Hier drinkt u geen gin-tonic, hier neemt u het aperitief met de prachtige natuur van Ubud. Of zoals een populaire kredietkaart het in haar advertenties zou zeggen: Drankje: 25 euro. Sfeer en uitzicht: onbetaalbaar.
INGECHECKT: Een Kaap voor levensgenieters
columnsHet is een typisch fenomeen in de reiswereld: interessante steden worden uitsluitend als citytrip bezocht. Dat ook het hinterland interessant is, gaat aan velen voorbij. Meestal om praktische redenen, bijvoorbeeld het ontbreken van een huurwagen of dat het niet comfortabel voelt om ‘in den vreemde’ zelf achter het stuur te kruipen. Maar als er nu één stad ter wereld is waar ook de omliggende regio’s het bezoeken waard zijn, is het wel Kaapstad.
NIEUW! Ingecheckt met Gerrit Op de Beeck
columnsReisjournalist Gerrit Op de Beeck, van opleiding fotograaf, reist al meer dan 35 jaar de wereld rond, ondertussen goed voor 135 bezochte landen, meer dan 1750 verschillende hotels, en zeven reizen rond de wereld –zowel in westelijke als oostelijke richting.
Schrijf je in op de nieuwsbrief
V&D bv - BTW BE0460017649 - RPR Kortrijk
Licentie: 1085
IATA vergunning
Lid van het Garantiefonds Reizen: www.garantiefonds-reizen.be
Lid van de beroepsvereniging VVR: https://www.vvr.be
RESERVEER ZORGELOOS JOUW VAKANTIE MET ONZE TERUGBETAALGARANTIE
Zijn jouw reisplannen al concreet, maar doet de onzekere situatie rond reizen je aarzelen om nu al te boeken? Met onze terugbetaalgarantie kan je nu met een gerust hart boeken en zorgeloos uitkijken naar je volgende reisavontuur.
Als volgende situaties zich voordoen omwille van Covid, binnen de 2 weken voor je afreis, kan je bij ons kosteloos annuleren en betalen we jou de betaalde reissom binnen de 14 dagen terug:
Ons advies? Boek nu, geniet van onze terugbetaalgarantie, en kijk onbezorgd uit naar je langverwachte vakantie.
