INGECHECKT: Puur, al dan niet met schuimrand

Je parkeert hier voor de deur, files zijn –uitgezonderd in Auckland en Wellington– een onbekend verschijnsel en de lucht is er zo zuiver (in een straal van drie uur vliegen rond Nieuw-Zeeland bevindt zich niets, alleen water) dat je er high van wordt. Niet te verwonderen dat de bezoekerscijfers sinds vijftien jaar gestaag groeien: in 2019 waren er goed 4 miljoen reizigers, die op hun beurt acht procent van de kiwi workforce aan de slag zetten. Driewerf hoera dus.

Nu ben ik niet het type reiziger dat in den vreemde op zoek gaat naar een Stella of een Duvel. Integendeel. We reizen om een blik op de wereld te werpen, niet om de wereld in een blik te stoppen. Maar dat ons gerstenat tot in alle uithoeken van de wereld een zeer goede reputatie geniet, staat buiten kijf. Vijftien jaar geleden was Belgisch bier totaal onbekend in Nieuw-Zeeland. Maar de kiwi’s leerden snel. Tien jaar geleden telde Nieuw-Zeeland zeven Belgische biercafés, waarvan er zich eentje profileerde als totaal onafhankelijk. Waard van dienst was Peter Jongenelen, een bierfreak pur sang die al 34 jaar in Nieuw-Zeeland woonde, in Arawa Street, hartje Rotorua op het Noordereiland. “Als we over cafés praten, is Belgisch bier een evidentie”, vertelde hij me. “Dus doopte ik mijn stekje The Belgian Bar.”

Die Peter had één droom: samen met de enige nog resterende Benedictijnen-monnikenorde in Nieuw-Zeeland, nabij Dannevirke in de regio Hawke’s Bay, een trappist maken. Jarenlang probeerde hij hen te overtuigen hierin te investeren. Persoonlijk zag hij het als een uitwisselingsprogramma tussen het Belgische Westmalle en de Southern Star Abbey. De naam? Southern Cross. Maar de grote bierconcerns staken hem stokken in de wielen. “Waarschijnlijk haal ik het niet met die trappist”, vertelde hij me destijds. “Maar je moet dat niet noteren. Tenslotte: dromen is toch niet verboden, hé… Ik geef niet op. En ooit…”

Misschien moeten we de Nieuw-Zeelandse All Blacks, hun legendarisch nationaal rugbyteam, inschakelen. Sinds hun overwinning in de World Cup in 2015 hebben ze de vijf daaropvolgende jaren slechts drie wedstrijden verloren. Maar vooral: hun intimiderende haka -een ceremoniële dans van de Maori’s, dikwijls in de vorm van een strijdzang om de tegenstander het angstzweet te doen uitbreken- is wereldvermaard. En dat hebben we hier nodig. Laat de verzamelde bierboeren verplicht het gras betreden en een haka ondergaan, zó lang tot ze plechtig beloven die trappist een kans te geven.

Met de wereldwijd geprezen vrouwelijke eerste minister Jacinda Ardern moet dat lukken. Ardern was de verandering waarvan de kiwi’s niet wisten dat ze die nodig hadden, kopte het cultblad Monocle. Dus Jacinda, maak van deze uitdagende tijden meteen ook gebruik om naast jullie fantastische wijnen ook een Belgisch geïnspireerd vol bruin bier te realiseren. Het moet niet, maar het zou (zeer waarschijnlijk) lekker zijn.

In afwachting drinken we dus de gereputeerde wijnen van Nieuw-Zeeland, een essentieel onderdeel van welke vakantie ook in dit machtig land. Mag ik u een bezoek aan Cloudy Bay voorstellen? Ik beken, het is zeer waarschijnlijk de meest gehypete sauvignon blanc van Nieuw-Zeeland. Hier, in de regio Marlborough (locatie: het noorden van het Zuidereiland), wordt sinds de jaren ’90 van de vorige eeuw een sauvignon blanc geproduceerd met een voortreffelijke geur en smaak. Hij heeft een citrus-aromatische frisheid annex zuivere stijl die door een beetje wijnkenner blindelings herkend wordt. We kunnen stellen dat dit toch echt een der mooiste, beste sauvignon blancs is uit de nieuwe wereld. Bij menig sterrenrestaurant, waar dan ook ter wereld, pronkt de Cloudy Bay sauvignon blanc uit Nieuw-Zeeland steevast op de wijnkaart. Deze koning van Marlborough werd dan ook zo populair dat het bedrijf in 2003 gekocht werd door het champagnehuis Veuve Clicquot, dat later opging in de Franse luxegroep LVMH, bekend van o.a. Bvlgari, Kenzo, Louis Vuitton en Moët & Chandon.

De Amerikaan Robert Parker (Wine Advocate), de meest invloedrijke wijnjournalist ter wereld, kent Cloudy Bay jaar na jaar steevast een score tussen 90 en 93 op 100 toe: “…Cloudy Bay has built a reputation for refined, elegant sauvignon blanc…”

Wie weet kunnen ze zo’n succesverhaal nog eens overdoen met een down under-trappist.

Kia ora, welkom in Nieuw-Zeeland. Laat het smaken! En is het geen wijn of bier, dan zeker de fantastische landschappen.

Gerrit Op de Beeck