The pressure’s on, you feel it, But you got it all, believe it When you fall get up, oh, oh, And if you fall get up, eh, eh Tsamina mina zangalewa ‘cause this is Africa
Zou ik verplicht worden één favoriet continent te kiezen, dan hield ik het waarschijnlijk op Afrika. Het Afrika beneden de evenaar weliswaar. Niet dat ik de rest van de wereld bij deze degradeer of parkeer, maar de platitude dat Afrika je onder de huid kruipt, klopt.
“… I never knew of a morning in Africa when I woke up that I was not happy…’ (Ernest Hemingway)
Reizen in Afrika betekent dat je op veel fronten bereid moet zijn veranderingen te accepteren. Daarvoor vlieg je tenslotte van je vertrouwde omgeving naar het Afrikaanse continent? Toch? De dieren in volle vrijheid, de onmetelijke ruimte, de overweldigende natuur, de stilte, de andere culturele gewoontes. Maar ook een andere kijk op de begrippen tijd en snelheid. Je vermogen om de verhouding rijk/arm niet te verwarren met gelukkig/ongelukkig. Zóóó anders allemaal. Zoals in ‘Out of Africa’ eigenlijk -de film waardoor we verliefd werden op Kenia.
“… Een man zonder cultuur is als een zebra zonder strepen…” (Oud spreekwoord van de Massaï)
“Er gaan tegenwoordig meer mensen op reis dan ooit”, schrijft filosoof/auteur Alain de Botton, “maar het is zeer de vraag of zij wel weten hoe ze moeten reizen. Wat gebeurt er als je uit je dagelijkse werkelijkheid in een totaal andere wereld wordt gezet? Kun je leren genieten? Kun je beter naar een landschap leren kijken?” Deze analytische bedenkingen zijn misschien wel het best toepasbaar op Afrika. Wie de kunst van het reizen niet verstaat, blijft hier beter weg. Afrika is geen kant- en klare vakantie. Het is geen Disney. Het is altijd wat avontuur, altijd wat verrassing, altijd dat wat je niet verwacht had. Maar als je een put in de weg absorbeert als ‘African massage’, een lekke band als een welgekomen koffiestop of een klein huisdier in je safaritent als een nieuwe vriend; dan ben je er rijp voor.
Waar reizen we dan naartoe? Zuid-Afrika is een goede starter. Kruger is in alle prijsklasses te bereizen en stelt nooit teleur. Net als Kenia, dat bij de meest budgetvriendelijke klassieke safarilanden hoort, maar ook zeer intieme en dun bereisde parken in het noorden aanbiedt. Wie puur op dieren focust, moet Tanzania en Zimbabwe overwegen. De mix van lodges én dierenactiviteit is hier goed uitgewerkt. Woestijnsafari’s doe je dan weer in Namibië. Super populair, en terecht want bloedmooi, maar ook (relatief) druk wegens geen overdaad aan accommodatie. Het is dan ook een van de dunst bevolkte landen ter wereld. Zambia heeft een exclusievere reputatie, net als Botswana met de legendarische Okavangodelta, de grootste binnenlandse rivierdelta ter wereld en daarom Unesco Werelderfgoed. Rwanda en Oeganda zijn vergeten parels die langzaamaan hun plaatsje opeisen. Rwanda als het Zwitserland van Afrika, Oeganda als de voordeligste poort tot gorilla-trekking en chimpansees.
*“…Afrika’s Renaissance is zonder twijfel nabij - en het is onze de taak om het continent door de getijden van de geschiedenis te leiden…” *(Nelson Mandela)
Maar hoe diep ook de indrukken, hoe fantastisch de sfeer, hoe rijkelijk het safarileven, hoe lekker het eten en hoe vriendelijk de mensen; het is geen continent van melk en honing. “Al het nieuws over Afrika is tegenwoordig slecht nieuws”, stelde auteur/reiziger Paul Theroux 25 jaar geleden al vast. “Ik lees over hongersnood en natuurrampen, maar ik heb betere herinneringen aan dit continent.” Ook vandaag nog vormen allerlei onfris riekende politieke ingrepen, van dictatoriale presidenten tot en met de slokop-Chinezen als nieuwe kolonisatoren, voor onrust en armoede. “Er is aan het begin van de eenentwintigste eeuw nauwelijks een roeriger natie dan Congo, het reusachtige land in het hart van Afrika, dat barst van de grondstoffen die onontbeerlijk zijn in onze moderne tijd, én van gruwelijke conflicten”, schrijft David Van Reybrouck in zijn internationaal bekroond en wijds vertaalde boek ‘Congo –een geschiedenis’.
Ja, klopt, maar dat probleem stelt zich ook op andere continenten. De kunst van het reizen is je net boven de politieke actualiteit te hijsen, te kijken naar mens, landschap, dier en sfeer in plaats van het pluche van de regeringssalons. Luister niet naar de lokale politici in hun schreeuwerige krantenkoppen, maar praat met de lokale bevolking. Verdiep je in de wereld waar het dorp en je lodge samenkomen. Waardeer je gids en sporenzoekers voor hun ongebreidelde kennis, drink koffie en koop pakjes bonen voor thuis die de vrouwen van het dorp geduldig voor je branden (marketeers zouden over startups spreken). Lach voluit en dans met je obers.
__“… It’s time for new hands to lift the burdens. It is in your hands now…” (Nelson Mandela) __
Afrika staat dit jaar exact 22 jaar op mijn teller. Laat op mijn reistijdschaal, want ik streek al veel vroeger neer in Amerika, Azië en Oceanië. Hoe dat komt, weet ik niet. Dus houd ik het bij toeval. Achteraf bekeken ben ik er niet ongelukkig om, omdat maturiteit hier in je voordeel speelt. Ik heb het Afrikaanse continent met de jaren enorm leren waarderen en respecteren, en misschien maar goed ook dat ik het niet te groen achter de oren ontdekte. Tijdens mijn laatste reis, amper enkele maanden geleden in Kenia, overviel me weer dat intens gevoel van rijkdom. Gezeten in een open terreinwagen met een fototoestel op de knieën en turend naar wat zich in de steppe afspeelt tijdens de kille ochtenduren, ondertussen even wegdromend welke fles Zuid-Afrikaanse wijn ik bij het vuur vanavond zou savoureren… Dat heet dan gelukkig zijn!
Gerrit Op de Beeck
Ben jij klaar om jouw eigen avontuur op Afrikaanse bodem te beleven? Neem hieronder snel een kijkje en vind de bestemming die perfect aansluit bij jouw wensen!
INGECHECKT: Ongegeneerd onderweg
columnsHet moet zowat 20 jaar geleden zijn. Ik bevond me in vochtig en zwoel Darwin, Noord-Australië en kreeg plots te horen dat mijn trip naar Seven Spirit Bay op het Cobourg-schiereiland niet doorging. Dit wegens de tropische cycloon die ging overkomen en hard zou toeslaan. Oeps, trouble in paradise! Ik had twee opties: schuilen in een lokale shelter, of de stad ontvluchten naar het zuiden, weg van de cycloon.
INGECHECKT: Over emoties en de bucketlist
columnsEen collega-reisjournalist werd in een radio-interview ooit gevraagd wat hij nu allemaal gezien had in Cambodja. “Een oude vrouw die haar varken wast”, antwoordde hij. Die zat. Ik ben nog niet lang terug van Oeganda. Uiteraard ben ik naar de chimpansees geweest en op berggorilla-trekking gegaan. Beiden uniek. En wat de gorilla’s betreft: er zijn slechts drie landen in de wereld waar dat kan, en in één daarvan (Congo) is het park momenteel gesloten. Dus hoe exclusief kan het worden? Maar misschien herinner ik me over vijftien jaar toch vooral de man in pak en met strohoed, die de door de hoofdstraat van Bwindi wandelde met een kip op zijn arm. Als betrof het een diva met een yorkshire terrier.
‘There are those who travel but never really arrive’ (reclameslagzin van de Belmond-hotelgroep)
INGECHECKT: Vreemde vogels
columnsVraag me niet naar de definitie van reizen, want die kan ik niet geven. Voor de ene is het een renaissance-gevoel, voor de andere pure nieuwsgierigheid, terwijl het voor velen ravissante verwennerij is – en voor jonge families dikwijls broodnodige ontspanning. Maar wat ook de insteek is, reizen is wél synoniem voor ontmoetingen met andere, dikwijls zeer interessante mensen. Humoristische zwervers en verwaande politici, geslepen struikrovers en onzekere kunstenaars, betweterige gidsen en exotische bootslui. Chirurgen die meer drinken dan mag van de dokter, maar wél een gans expeditieschip weten te entertainen. En vedetten die alle dagen toeteren oh zo blij te zijn eens niet herkend te worden! Kortom: alles wat het leven interessant maakt, in alle hoeken van de wereld, in alle talen, onder de meest uiteenlopende omstandigheden. Na meer dan 35 jaar intensief reizen stockeerde ik in mijn hoofd een portfolio van opmerkelijke ontmoetingen die ik nooit meer vergeet, hoe banaal of vluchtig het contact misschien ook was.
INGECHECKT: Mistige morgen, schone dag
columnsDie januari-ochtend in Essaouira, Marokko: heldere hemel, zestien graden, amper wind.
Die ochtend in maart, Canada, Nova Scotia. Ik had lenteweer verwacht, het werd een sneeuwstorm. Van een verrassing gesproken.
Milford Sound, Nieuw-Zeeland, juni, herfst. Regen en wind. Koud. Windsnelheden tot tachtig kilometer per uur. Schitterend op dat bootje tussen de bergen.
Cuba in oktober, orkaanseizoen. Blauwe hemel, dertig graden.
‘Somtijds is er niets zo onnatuurlijk als de natuur.’ (Carolyn Wells, 1869)
INGECHECKT: Slow reizen is het nieuwe zwart
columnsZiek! De diagnose stelt dat ik lijd aan dromomanie, de sterke zucht tot zwerven of - anders vertaald - de niet te onderdrukken drang om op reis te gaan, ook reizende fuga genoemd. In dit nieuwe millennium is het een erkende ziekte, en ik ben blij te kunnen stellen dat ook ik besmet ben met het virus.
INGECHECKT: Ach, die Amerikanen toch
columnsZe tellen er koeien en dollars vanuit helikopters. Ze leveren wereldpresidenten, maar ze schieten er ook neer. Ze zitten met hun lederen boots bourbon te drinken naast het zwembad, fajitas bij de hand. Ze wensen iedereen a wonderful day. Yippie-yi-yay, yippie-yi-yo. Welkom in de Verenigde Staten! Hoe meer ik het bereisde, hoe meer plezier ik erin kreeg.
INGECHECKT: Service, een toverwoord
columnsHet was even geleden dat ik Kenia bereisd had en ik moet zeggen, ik amuseer me er. Het is bijna ontroerend om te zien hoe, ondanks de verstikkende crisis die hier nog deftig natrilt, mooie nieuwigheden ontkiemen. Neem nu Emboo River Camp, een kleinschalig tentenkamp in de Masai Mara. Een adres waar alles klopt. In plaats van de savanne te doorkruisen in terreinwagens met een dieselmotor, zweef je hier elektrisch door het grasland. En dat is niet alles: het kamp haalt alle stroom integraal uit zonne-energie, zuivert haar afvalwater zelf en herbruikt het, serveert uitsluitend organische maaltijden en kookt op biogas gegenereerd uit keukenafval. Dat levert hen een onderscheiding op als het allereerste klimaatneutrale safarikamp. Mooi toch, zo’n investering te midden een mondiale crisis.
INGECHECKT: Puur, al dan niet met schuimrand
columnsAl jarenlang promoot Nieuw-Zeeland zichzelf met de slogan ‘100% Pure’. Sterker nog, het is de langstlopende campagne van een nationale toeristische dienst ter wereld. Sinds 1999, om precies te zijn. Ze hebben daar natuurlijk goede redenen voor: een oogverblindend landschap, een gematigd klimaat (de extremen kent men hier niet), bergen op mensenmaat, walvissen en palmbomen, gletsjers en fjorden, meer schapen dan inwoners, een easy-going sfeer en een wijnproductie die zo goed is dat de helft van het totaal binnen de landsgrenzen wordt geconsumeerd.
INGECHECKT: De jacht op het ijs
columnsGevloekt hebben ze, de crew en acteurs van ‘The North Water’, een fictiereeks van de BBC over Britse avonturiers uit de jaren 1850 die op walvisjacht gaan in het Noordpoolgebied. De regisseur wilde geen computereffecten of studio-opnames, dus trokken ze naar het échte Arctisch gebied. Maar: op de voorziene locaties bleek niet genoeg poolijs om een realistisch ogende reeks te draaien, dus moest de ploeg alsmaar noordelijker trekken om een ‘historisch correct’ ijslandschap te vinden. Concreet moest men opklimmen tot 81 graden noorderbreedte, in Noord-Spitsbergen, om stabiel pakijs te vinden dat niet na een paar uur filmen brak of begon te schuiven.
INGECHECKT: Hoezo, onbetaalbaar?
columnsEr zijn zo van die locaties in de wereld waar u de prijs van de drankjes niet mag vertalen naar wat u effectief drinkt. U moet het eerder bekijken als een toegangsticket voor een evenement. Het terras van het Mandapa hotel in Ubud/Bali is zo’n adres. Uniek 180-graden uitzicht op de vallei. Stijl per kilo. Obers strak in het spierwitte uniform, service als een knipmes. Hier herleven de jaren zestig, lopen de heren in een linnen jasje en de dames vakkundig tropisch opgedirkt. Op de achtergrond live pianomuziek, bij de longdrink komen nootjes, chips, olijven en zelfs canapés. Een gin-tonic (nieuwe generatie: Hendrick’s met komkommer en Fentimans tonic) kost hier exact 25 euro. Maar daar hadden we het al over. Hier drinkt u geen gin-tonic, hier neemt u het aperitief met de prachtige natuur van Ubud. Of zoals een populaire kredietkaart het in haar advertenties zou zeggen: Drankje: 25 euro. Sfeer en uitzicht: onbetaalbaar.
INGECHECKT: Een Kaap voor levensgenieters
columnsHet is een typisch fenomeen in de reiswereld: interessante steden worden uitsluitend als citytrip bezocht. Dat ook het hinterland interessant is, gaat aan velen voorbij. Meestal om praktische redenen, bijvoorbeeld het ontbreken van een huurwagen of dat het niet comfortabel voelt om ‘in den vreemde’ zelf achter het stuur te kruipen. Maar als er nu één stad ter wereld is waar ook de omliggende regio’s het bezoeken waard zijn, is het wel Kaapstad.
NIEUW! Ingecheckt met Gerrit Op de Beeck
columnsReisjournalist Gerrit Op de Beeck, van opleiding fotograaf, reist al meer dan 35 jaar de wereld rond, ondertussen goed voor 135 bezochte landen, meer dan 1750 verschillende hotels, en zeven reizen rond de wereld –zowel in westelijke als oostelijke richting.
Schrijf je in op de nieuwsbrief
V&D bv - BTW BE0460017649 - RPR Kortrijk
Licentie: 1085
IATA vergunning
Lid van het Garantiefonds Reizen: www.garantiefonds-reizen.be
Lid van de beroepsvereniging VVR: https://www.vvr.be
RESERVEER ZORGELOOS JOUW VAKANTIE MET ONZE TERUGBETAALGARANTIE
Zijn jouw reisplannen al concreet, maar doet de onzekere situatie rond reizen je aarzelen om nu al te boeken? Met onze terugbetaalgarantie kan je nu met een gerust hart boeken en zorgeloos uitkijken naar je volgende reisavontuur.
Als volgende situaties zich voordoen omwille van Covid, binnen de 2 weken voor je afreis, kan je bij ons kosteloos annuleren en betalen we jou de betaalde reissom binnen de 14 dagen terug:
Ons advies? Boek nu, geniet van onze terugbetaalgarantie, en kijk onbezorgd uit naar je langverwachte vakantie.
