Ziek! De diagnose stelt dat ik lijd aan dromomanie, de sterke zucht tot zwerven of - anders vertaald - de niet te onderdrukken drang om op reis te gaan, ook reizende fuga genoemd. In dit nieuwe millennium is het een erkende ziekte, en ik ben blij te kunnen stellen dat ook ik besmet ben met het virus.
Maar… dromomanie is een slepende ziekte, en ze wordt erger met de jaren. Een terminale patiënt wil uiteindelijk een reis rond de wereld maken. Omdat zo’n onderneming vandaag de dag minder moeite kost sinds Phileas Fogg in 1872 in 80 dagen rond de wereld ging, gaf ik - door allerlei omstandigheden - al toe aan de drang.
Ik ben dan ook heel ziek.
Doch, als COVID-19 een virus-nachtmerrie is, dan is dromomanie een heilzame aandoening.
Tra parentesi, tussen haakjes: die wereldreis destijds was een halve stunt voor een kwaliteitskrant, met een puur journalistieke invalshoek: bewijzen dat er geen afstanden meer zijn. Dus: ‘around the world’ in amper twee stops. Vliegen om te vliegen. De nieuwe nomaden. Het ultieme onderweg-zijn. Gelukkig maakte ik later nog andere reizen rond de wereld, zes om exact te zijn –zowel in westelijke als oostelijke richting. Trager. En uitgebreider.
Ik had steeds één spontane conclusie: de wereld is te klein. Of anders gesteld: ik heb altijd gedacht dat onze aardbol groter was. Nu je zelfs non-stop van New York naar Singapore kan vliegen, of van Doha naar Auckland en via de maritieme binnenweg van de Siberische poolroutes per expeditieschip van Amerika naar Azië kan, is de wereld helemaal een dorp geworden. Dacht ik. Dat is ook het punt waarop de ziekte een koortsniveau bereikt. Zeer gevaarlijk! We grijpen in, medicatie dringt zich op. ‘Slow travel’ heet het medicijn. Voortaan dus deels anders reizen. Niet omdat ik het reizen beu ben. Integendeel: wie reist, leeft dubbel. Maar “de ziel reist met de snelheid van een paard”, zegt een levenswijsheid.
“… Jullie hebben horloges, wij hebben tijd…” Afrikaans gezegde
Ik had er al van geproefd. Twintig jaar geleden reisde ik per trein, de Indian Pacific, dwars door Australië. Traag, op het ritme van de kangoeroe. Heerlijke dagen in trance, met de spoorcadans als hartslag. Een trein vol schitterende figuren, geschikt voor lange gesprekken, veel sfeer en prachtige landschappen. Ik hou ook van lange autoritten: door pampas en rockies op de Alaska Highway bijvoorbeeld, stoppen voor een koffie, benzine en een plas. Of de cirkeltour in Canada, vierduizend kilometer alsof je in een View-Master zit. Zalig… Een glas wijn aan een vuurtje in de ‘middle of nowhere’, met de jeep stoppen wanneer de zon ondergaat, uren op een terrasje naar een waterval kijken of een ochtendwandeling op een verlaten Pacific-strand met alleen de zee en de wind als gezelschap.
Want waarom wil de hedendaagse reiziger overal zo haastig naartoe? Treinen moeten razen, vliegtuigen met een half uur vertraging worden als een storend probleem gemeld. Autoritten naar het zonnige Zuiden ontaarden in nachtelijke non-stop kamikaze-projecten. Er heerst onrust alom. Wat is er gebeurd met het zogenaamde onthaasten? Waarom kan de reis zelf niet langer als een essentieel onderdeel van de bestemming gezien worden? Ik denk dat reizen te vaak fastfood geworden is. Men wil steeds meer, steeds sneller, maar het wordt dikwijls afgehaspeld aan een waanzinnig tempo. De Franse auteur Albert Cossery schreef gemiddeld één zin per dag. Daar werd over nagedacht, meestal met een koffie op het terras van het Parijse Café de Flore.
“… Zoveel moois om te zien, zo weinig ogen om het te zien…”
Ook hem viel het al op hoe oppervlakkig de doorsnee reiziger kijkt en té snel reist.
Laat de rust en stilte u als een boemerang in het gezicht slaan! Leve het shockeffect. Want slow reizen is het nieuwe zwart.
En als u toch op wereldreis wil, kan ik u een oostelijke route aanbevelen. Stop zeker in Bangkok (en ga er op georganiseerde fietstocht), Bali (het nec plus ultra voor de top-resorts), Sydney (verdiep u in de relaxte vibes van deze wereldstad omgeven door prachtige stranden), Auckland (neem een ferry naar de top-wijngaarden van Waiheke), Bora Bora (voor het klassieke doch échte Pacific-gevoel) en Los Angeles (Amerika ten top, gekker wordt het niet). Maar doe het rustig!
Gerrit Op de Beeck
Neem snel contact op met onze travel designer om dé reis op jouw maat en tempo samen te stellen.
INGECHECKT: Ongegeneerd onderweg
columnsHet moet zowat 20 jaar geleden zijn. Ik bevond me in vochtig en zwoel Darwin, Noord-Australië en kreeg plots te horen dat mijn trip naar Seven Spirit Bay op het Cobourg-schiereiland niet doorging. Dit wegens de tropische cycloon die ging overkomen en hard zou toeslaan. Oeps, trouble in paradise! Ik had twee opties: schuilen in een lokale shelter, of de stad ontvluchten naar het zuiden, weg van de cycloon.
INGECHECKT: Over emoties en de bucketlist
columnsEen collega-reisjournalist werd in een radio-interview ooit gevraagd wat hij nu allemaal gezien had in Cambodja. “Een oude vrouw die haar varken wast”, antwoordde hij. Die zat. Ik ben nog niet lang terug van Oeganda. Uiteraard ben ik naar de chimpansees geweest en op berggorilla-trekking gegaan. Beiden uniek. En wat de gorilla’s betreft: er zijn slechts drie landen in de wereld waar dat kan, en in één daarvan (Congo) is het park momenteel gesloten. Dus hoe exclusief kan het worden? Maar misschien herinner ik me over vijftien jaar toch vooral de man in pak en met strohoed, die de door de hoofdstraat van Bwindi wandelde met een kip op zijn arm. Als betrof het een diva met een yorkshire terrier.
‘There are those who travel but never really arrive’ (reclameslagzin van de Belmond-hotelgroep)
INGECHECKT: Vreemde vogels
columnsVraag me niet naar de definitie van reizen, want die kan ik niet geven. Voor de ene is het een renaissance-gevoel, voor de andere pure nieuwsgierigheid, terwijl het voor velen ravissante verwennerij is – en voor jonge families dikwijls broodnodige ontspanning. Maar wat ook de insteek is, reizen is wél synoniem voor ontmoetingen met andere, dikwijls zeer interessante mensen. Humoristische zwervers en verwaande politici, geslepen struikrovers en onzekere kunstenaars, betweterige gidsen en exotische bootslui. Chirurgen die meer drinken dan mag van de dokter, maar wél een gans expeditieschip weten te entertainen. En vedetten die alle dagen toeteren oh zo blij te zijn eens niet herkend te worden! Kortom: alles wat het leven interessant maakt, in alle hoeken van de wereld, in alle talen, onder de meest uiteenlopende omstandigheden. Na meer dan 35 jaar intensief reizen stockeerde ik in mijn hoofd een portfolio van opmerkelijke ontmoetingen die ik nooit meer vergeet, hoe banaal of vluchtig het contact misschien ook was.
INGECHECKT: Dat heet dan gelukkig zijn...
columnsThe pressure’s on, you feel it, But you got it all, believe it When you fall get up, oh, oh, And if you fall get up, eh, eh Tsamina mina zangalewa ‘cause this is Africa
Zou ik verplicht worden één favoriet continent te kiezen, dan hield ik het waarschijnlijk op Afrika. Het Afrika beneden de evenaar weliswaar. Niet dat ik de rest van de wereld bij deze degradeer of parkeer, maar de platitude dat Afrika je onder de huid kruipt, klopt.
“… I never knew of a morning in Africa when I woke up that I was not happy…’ (Ernest Hemingway)
INGECHECKT: Mistige morgen, schone dag
columnsDie januari-ochtend in Essaouira, Marokko: heldere hemel, zestien graden, amper wind.
Die ochtend in maart, Canada, Nova Scotia. Ik had lenteweer verwacht, het werd een sneeuwstorm. Van een verrassing gesproken.
Milford Sound, Nieuw-Zeeland, juni, herfst. Regen en wind. Koud. Windsnelheden tot tachtig kilometer per uur. Schitterend op dat bootje tussen de bergen.
Cuba in oktober, orkaanseizoen. Blauwe hemel, dertig graden.
‘Somtijds is er niets zo onnatuurlijk als de natuur.’ (Carolyn Wells, 1869)
INGECHECKT: Ach, die Amerikanen toch
columnsZe tellen er koeien en dollars vanuit helikopters. Ze leveren wereldpresidenten, maar ze schieten er ook neer. Ze zitten met hun lederen boots bourbon te drinken naast het zwembad, fajitas bij de hand. Ze wensen iedereen a wonderful day. Yippie-yi-yay, yippie-yi-yo. Welkom in de Verenigde Staten! Hoe meer ik het bereisde, hoe meer plezier ik erin kreeg.
INGECHECKT: Service, een toverwoord
columnsHet was even geleden dat ik Kenia bereisd had en ik moet zeggen, ik amuseer me er. Het is bijna ontroerend om te zien hoe, ondanks de verstikkende crisis die hier nog deftig natrilt, mooie nieuwigheden ontkiemen. Neem nu Emboo River Camp, een kleinschalig tentenkamp in de Masai Mara. Een adres waar alles klopt. In plaats van de savanne te doorkruisen in terreinwagens met een dieselmotor, zweef je hier elektrisch door het grasland. En dat is niet alles: het kamp haalt alle stroom integraal uit zonne-energie, zuivert haar afvalwater zelf en herbruikt het, serveert uitsluitend organische maaltijden en kookt op biogas gegenereerd uit keukenafval. Dat levert hen een onderscheiding op als het allereerste klimaatneutrale safarikamp. Mooi toch, zo’n investering te midden een mondiale crisis.
INGECHECKT: Puur, al dan niet met schuimrand
columnsAl jarenlang promoot Nieuw-Zeeland zichzelf met de slogan ‘100% Pure’. Sterker nog, het is de langstlopende campagne van een nationale toeristische dienst ter wereld. Sinds 1999, om precies te zijn. Ze hebben daar natuurlijk goede redenen voor: een oogverblindend landschap, een gematigd klimaat (de extremen kent men hier niet), bergen op mensenmaat, walvissen en palmbomen, gletsjers en fjorden, meer schapen dan inwoners, een easy-going sfeer en een wijnproductie die zo goed is dat de helft van het totaal binnen de landsgrenzen wordt geconsumeerd.
INGECHECKT: De jacht op het ijs
columnsGevloekt hebben ze, de crew en acteurs van ‘The North Water’, een fictiereeks van de BBC over Britse avonturiers uit de jaren 1850 die op walvisjacht gaan in het Noordpoolgebied. De regisseur wilde geen computereffecten of studio-opnames, dus trokken ze naar het échte Arctisch gebied. Maar: op de voorziene locaties bleek niet genoeg poolijs om een realistisch ogende reeks te draaien, dus moest de ploeg alsmaar noordelijker trekken om een ‘historisch correct’ ijslandschap te vinden. Concreet moest men opklimmen tot 81 graden noorderbreedte, in Noord-Spitsbergen, om stabiel pakijs te vinden dat niet na een paar uur filmen brak of begon te schuiven.
INGECHECKT: Hoezo, onbetaalbaar?
columnsEr zijn zo van die locaties in de wereld waar u de prijs van de drankjes niet mag vertalen naar wat u effectief drinkt. U moet het eerder bekijken als een toegangsticket voor een evenement. Het terras van het Mandapa hotel in Ubud/Bali is zo’n adres. Uniek 180-graden uitzicht op de vallei. Stijl per kilo. Obers strak in het spierwitte uniform, service als een knipmes. Hier herleven de jaren zestig, lopen de heren in een linnen jasje en de dames vakkundig tropisch opgedirkt. Op de achtergrond live pianomuziek, bij de longdrink komen nootjes, chips, olijven en zelfs canapés. Een gin-tonic (nieuwe generatie: Hendrick’s met komkommer en Fentimans tonic) kost hier exact 25 euro. Maar daar hadden we het al over. Hier drinkt u geen gin-tonic, hier neemt u het aperitief met de prachtige natuur van Ubud. Of zoals een populaire kredietkaart het in haar advertenties zou zeggen: Drankje: 25 euro. Sfeer en uitzicht: onbetaalbaar.
INGECHECKT: Een Kaap voor levensgenieters
columnsHet is een typisch fenomeen in de reiswereld: interessante steden worden uitsluitend als citytrip bezocht. Dat ook het hinterland interessant is, gaat aan velen voorbij. Meestal om praktische redenen, bijvoorbeeld het ontbreken van een huurwagen of dat het niet comfortabel voelt om ‘in den vreemde’ zelf achter het stuur te kruipen. Maar als er nu één stad ter wereld is waar ook de omliggende regio’s het bezoeken waard zijn, is het wel Kaapstad.
NIEUW! Ingecheckt met Gerrit Op de Beeck
columnsReisjournalist Gerrit Op de Beeck, van opleiding fotograaf, reist al meer dan 35 jaar de wereld rond, ondertussen goed voor 135 bezochte landen, meer dan 1750 verschillende hotels, en zeven reizen rond de wereld –zowel in westelijke als oostelijke richting.
Schrijf je in op de nieuwsbrief
V&D bv - BTW BE0460017649 - RPR Kortrijk
Licentie: 1085
IATA vergunning
Lid van het Garantiefonds Reizen: www.garantiefonds-reizen.be
Lid van de beroepsvereniging VVR: https://www.vvr.be
RESERVEER ZORGELOOS JOUW VAKANTIE MET ONZE TERUGBETAALGARANTIE
Zijn jouw reisplannen al concreet, maar doet de onzekere situatie rond reizen je aarzelen om nu al te boeken? Met onze terugbetaalgarantie kan je nu met een gerust hart boeken en zorgeloos uitkijken naar je volgende reisavontuur.
Als volgende situaties zich voordoen omwille van Covid, binnen de 2 weken voor je afreis, kan je bij ons kosteloos annuleren en betalen we jou de betaalde reissom binnen de 14 dagen terug:
Ons advies? Boek nu, geniet van onze terugbetaalgarantie, en kijk onbezorgd uit naar je langverwachte vakantie.
