Dagboek: Nathalie & Camille in Sri Lanka

Travel designer Nathalie en travel marketeer Camille trokken samen op verkenning in Sri Lanka. Ondanks de berichtgevingen over de politieke en economische instabiliteit van het land, vlogen ze toch richting “de parel van de Indische Oceaan”. En dat hebben ze zich geen seconde beklaagd!

Het werd een goedgevulde studiereis vol unieke belevingen, uitdagende hikes, beestige safari’s, ongerepte natuur, kilometerslange stranden, om-je-vingers-bij-af-te-likken maaltijden, kleurrijke cultuur en bovenal uitzonderlijk gastvriendelijke locals.

Ben je benieuwd naar hun reisverhaal? Hieronder nemen ze je graag mee op hun meer dan 3000 kilometer lange trip langs de beste plekken van het wondermooie Sri Lanka.

DAG 1 VERTREK RICHTING SRI LANKA

Ik zit op mijn bed te staren naar mijn valies. Een ‘funny feeling’ borrelt ergens in mij op. Stress? Misschien een beetje. ‘t Is nu toch niet de eerste keer dat je een verre reis doet zou je denken. Maar toch is dit weer iets volledig nieuw voor mij. Mijn eerste studiereis, let’s call it a business trip om een beetje fancy te klinken. Aja, want business is business hé copain. Gelukkig word ik geflankeerd door een gevestigde waarde bij Best of Travel: travel designer én Azië-specialist Nathalie. Natalia of Nadje (afhankelijk van haar sterallures op het moment 😉) is echt een topmadam die Azië als haar broekzak kent. Ook Sri Lanka, ondanks dat ze er nog nooit eerder geweest is. Dus als twee groentjes trekken we op verkenning doorheen dit prachtige land.

Maar misschien is het niet enkel “de eerste keer” die me wat stress bezorgt. Het land doorstaat momenteel een zware politieke en financiële crisis en is eigenlijk failliet verklaard. Presidenten worden omgeruild, protesten worden gehouden tegen de erbarmelijke omstandigheden, benzine is schaars en supermarkten kampen met lege rekken. Baart dat me zorgen? Misschien wel. Maar toerisme is één van de belangrijkste inkomstenbronnen van het land, dus moeten we het volk dit dan ook afpakken en de situatie nog erger maken? Een vraag waar heel wat kanttekeningen bij kunnen gemaakt worden en waar heel wat opinies over gevormd kunnen worden, maar onze lokale agent beloofde ons met het hand op het hart dat ze uitstekend voor ons én toekomstige reizigers zouden zorgen en dat we zeker niets tekort zouden komen. Nathalie en ik besloten om ervoor te gaan om dan ook achteraf correcte info en advies aan onze klanten te kunnen doorspelen.

Zo gezegd, zo gedaan. In het station van Kortrijk wacht ik ongeduldig op de aankomende trein richting Brussels Airport. Van op het perron zie ik een raampje openschuiven en een vrolijke Nathalie enthousiast naar me zwaaien. Yes, het avontuur kan nu echt beginnen.

Vlotjes -mits een herplaatsing op de trein door de conducteur omdat we per ongeluk (of was het nu perrongeluk?!) in 1e klasse zaten- arriveren we op Zaventem. Ooooh, wat fijn om hier na al die tijd terug te zijn. Een check-in, een douanecontrole en een lekker Giant-menu (guilty as charged) later wachten we ongeduldig op de boarding van onze Qatar Airways vlucht richting Doha. Terwijl we bekomen van ons Quickske, geef ik Nathalie een update van mijn social media plannen. Nja, ze zal het (lees: duizenden foto’s en filmpjes nemen) moeten ondergaan vrees ik.

Tijd om te boarden. Klaar om zo’n 6 uur van de grond te gaan. Na vlot op te stijgen krijgen we ons eerste drankje. Nathalie vraagt een tomatensapje. Mijn lievelingsdrankje. Ik ben het zeker: it’s a sign. We are meant to travel together.

DAG 2 WARM WELKOM IN NEGOMBO

Een supervlotte doorverbinding in Qatar en een slaperige vlucht later hoor ik het verlossende “Cabin crew, prepare for landing please.”. Ik kijk door het vliegtuigraampje naar beneden en plots overvalt het me: het avontuur kan nu echt beginnen!

Met open armen worden we verwelkomd in de luchthaven van Colombo door Nimesh, onze lokale agent en een luchthavenvertegenwoordiger. Met veel plezier nemen ze onze valiezen over en brengen ze ons naar de wagen én nog belangrijker: naar onze gids voor de komende twee weken. Yadish, afkomstig uit de streek van Kandy, zal ons meenemen op sleeptouw door zijn thuisland, waar hij - terecht - apetrots op is.

Yadish brengt ons naar ons hotel in Negombo, waar we meteen een heerlijk drankje voorgeschoteld krijgen en mogen deelnemen aan een typisch Sri Lankaans welkomstritueel met kaarsen en de Sri Lankan junglefowl (Ceylonhoen), het nationale dier van Sri Lanka. Na een verfrissende en hoogstnodige douche verkennen we de omgeving en genieten we van een typische Sri Lankaanse lunch. Good food = good mood. Onze mood was héél good! Yummie!

Met een goedgevulde maag waren we helemaal klaar voor onze eerste excursie: een Dutch Canal Boat Ride. Het Dutch Canal stroomt door het hart van de stad en was ooit een belangrijke transport- en handelsroute. Tegenwoordig laat het lange kanaal nog steeds vervoer toe, maar vooral voor reizigers die op een unieke manier de streek willen ontdekken. Met de lokale schipper en onze gids varen we langs mangroves en de Negombo-lagune en onderweg spotten we kingfishers, reigers en een kudde verloren geiten.

Om af te sluiten klinken we op onze eerste dag in het paradijs met een frisse Coca Cola en genieten van een lekker diner in ons hotel, waarna we als een blok in slaap vallen.

DAG 3 NEGOMBO - BENTOTA

Goeiemorgen Sri Lanka! Lekker geslapen? Ja, zeker! Nathalie staat al fris en monter klaar om de dag te beginnen. Geef me een koffietje en een lekker ontbijtje, en dan komt dat bij mij ook wel. En of we dat krijgen. We worden hier nogal verwend!

Yadish staat klaar in de lobby om ons op te pikken en we rijden richting de Lellama Fish Market. Negombo heeft een grote visindustrie en elke dag verlaten honderden, zo niet duizenden boten van alle soorten en maten de kusten om te vissen. De meeste zijn kleine dagboten die dezelfde dag terugkomen, en velen van hen lossen hun vangst af langs het grote strand van Negombo. ‘s Ochtends vroeg wordt de vis verkocht aan retailers en daarna gaan de resten naar de overkant van de markt waar rechstreeks aan de bevolking wordt verkocht. De vis die niet wordt verkocht wordt op het strand op grote zwarte zeilen gelegd om te drogen. Best wel indrukwekkend om te zien. Ik had het natuurlijk wel al kunnen denken, maar toch schrik ik me af en toe een ongeluk op de markt. Niet door de uitpuilende vissenogen of de stank die mijn neusgaten binnendringt, maar door de rondcirkelende kraaien op zoek naar eten. Niet optimaal voor m’n tikker, maar Nathalie treed op als een ware beschermer. Onze deal is: zij beschermt mij voor vogels, ik haar voor honden. Goede afspraken maken nu eenmaal goede vrienden.

We rijden verder richting Bentota, waar we vannacht op een ‘house boat’ logeren. Onderweg pikken we Nimesh op, hij zal ons de rest van de dag vergezellen. Uit het niets vraagt hij of we zin hebben in “water sports”. Wat hij precies bedoelt - zwemmen, duiken, snorkelen, surfen,.. -, het is ons niet echt duidelijk. Aarzelend kijken we elkaar aan. Zin wel, maar we zeggen hem dat we geen gerief voorzien hebben. “Niet nodig, niet nodig.”, herhaalt hij. Oké, we laten hem gewoon begaan dan. Plots houden we halt bij het Diya Kawa Watersports Centre. Jetski’s, banana’s en allerlei ander opblaasbaar watersportmateriaal liggen er voor het grijpen. Onder het motto van de Titanic zeggen Nathalie en ik tegen Yadish en Nimesh: “You go, we go!”. Dus zit er niets anders op voor hen dan met ons mee te gaan op de “sofa ride”. De enorme opblaasbare zetel wordt vastgemaakt aan een speedboot, we krijgen een zwemvest aan en springen op de sofa. De adrenaline giert door m’n lijf en ik tier mijn ingewanden er bijna uit. Bang? Nee, helemaal niet. Gewoon weer m’n overenthousiaste zelf. Nathalie en ik komen niet meer bij van het lachen bij het zien van de blik in Yadish zijn ogen. Die staat volgens mij echt doodsangsten uit. Allemaal om ons gelukkig te houden. Achteraf blijkt hij toch super enthousiast over de sofa ride. Voor herhaling vatbaar dus.

De houseboat waarop we overnachten ligt te blinken langs de oever. Zorgvuldig worden we door onze kapitein naar het dek begeleid, waar hij ons in geuren en kleuren uitleg geeft over de omgeving, het diner en de overnachting. We maken nog een korte tocht over de rivier en genieten van de stilte en de omgeving. Zennnnn.

Aan boord genieten we van een heerlijk diner, en al bij het voorgerecht opent de hemel haar sluizen. Maar dat laten we niet aan ons hart komen. En al zeker niet omdat de temperaturen toch rond de 30°C blijven hangen. Als dessert krijgen we “Banana Flitters with Ice Cream”. Bakbananen dus. Warm frut begod! De nonkels en Innocent zouden ‘preus’ zijn. Dé perfecte afsluiter voor alweer een waanzinnig leuke dag.

DAG 4 BENTOTA - YALA

Vandaag hebben we een druk programma en een grote afstand te overbruggen. We vertrekken vanuit Bentota via Balapitya, Galle en Welligama richting Yala National Park. Ik had op voorhand wat research gedaan en enkele plekjes onderweg doorgeven aan onze gids waar we graag een fotostop wilden inlassen. Zo gezegd, zo gedaan. We rijden richting de Bentota Swing, waar we ons helemaal uitleven. Blauwe lucht, gouden strand, wuivende palmbomen, golvend water en een autoband aan een koord. Meer moet dat niet zijn. Wij noemen het onze ‘Instagram-momentjes’. Alleen zijn wij hoogstwaarschijnlijk niet zo gracieus als de talloze influencers die ons hier voorgingen.

We zetten onze tocht verder en stoppen bij het Ahungalla Sea Turtle Hatchery Centre. Hier brengen vissers gewonde schildpadden, die ze in hun netten opvangen, naartoe om te laten verzorgen. We krijgen een uitgebreide rondleiding en leren bij over de verschillende soorten zeeschildpadden in Sri Lanka. Ook eitjes worden hier beschermd, zodat deze niet door honden en vogels worden kapot gemaakt. We mogen elk een babyschildpadje kiezen om daarna vrij te laten in zee. We brengen de mini’s naar de branding en blijven nog even staan tot ze goed en wel vertrokken zijn. Zo cute!

Next up: ‘Madu River boat safari’. We zien opnieuw heel wat soorten vogels, oké voor mij van op afstand. Plots vaart de schipper in een mangrove en meert hij semiprofessioneel aan bij een eilandje. Een Cinnamon Island ofwel ‘kaneeleiland’. We banen ons een weg door het dichtbegroeide gebied en plots duikt uit het niets een hutje op. Hier ontmoeten we een koppel dat hier woont en leeft van kaneel. De man toont ons hoe ze kaneel maken en ook hoe ze daken vlechten. Dat moet ik natuurlijk ook eens uitproberen! Het gaat me verbazingwekkend goed af. Dus mocht mijn carrière in de marketing plots eindigen, dan heb ik alvast een plan B. We nemen afscheid van het koppel en varen verder. We houden halt bij een onbemand hutje op palen. Geen idee van waar ze komt, maar als uit het niets komt plots een meisje in een kano afgevaren. We bestellen een ‘King Coconut’ en als een echte krijger bewerkt ze de kokosnoot met een machete. Mmmm, heerlijk!

De safari zit er zo goed als op en alsof de weergoden dat geroken hebben slaat het weer om en krijgen we een enorme stortvlaag over ons heen. We proberen snel naar de auto te gaan om te schuilen, maar het mag niet baten. Als 3 verzopen waterkiekens zetten we onze rit verder. Yadish wil ons meenemen naar een mijn waar tot op heden nog steeds edelstenen uit de grond worden gehaald. We schrikken toch een beetje van de primitieve wijze waarop men hier in de mijn tewerk gaat. Daarna probeert de gladde verkoper ons ‘beautiful jewels for beautiful ladies’ aan te smeren, maar we passen vriendelijk.

Ik kijk enorm uit naar onze volgende halte: Galle. En dat is duidelijk terecht. Er hangt hier een leuk sfeertje en er valt hier heel wat te beleven in deze historische stad. We rijden langs talloze koloniale gebouwen, gebouwd door de Nederlanders. Op mijn lijstje: het Galle Fort en de vuurtoren, gespot op Instagram natuurlijk. De hele binnenstad van Galle is omringd door de stadsmuren van het oude fort en we willen hier uiteraard eens op de vesten wandelen. Wow, wat een prachtig uitzicht op de oceaan! Maar helaas, we hebben nog wat kilometers voor de boeg en hebben geen tijd om wat rond te slenteren in het oude stadscentrum vol leuke winkeltjes en boetiekjes met handgemaakte producten. Tja, weer een reden om nog eens terug te komen, zeker? Bij het wegrijden uit Galle merken we op dat er iets gaande is op het plein. We vragen aan Yadish waarom die mensen er samenkomen en dit blijkt een ‘protest’ te zijn tegen de regering aangaande de crisissituatie. En ik zet het wel degelijk tussen haakjes, want als je me had verteld dat het een petanquenamiddag op het plein was, ik zou het ook geloven.

Op onze route ligt ook nog Welligama, welgekend om zijn typische steltvissers. Deze bijzondere manier van vissen is wereldwijd beroemd geworden door de iconische foto’s van Steve Mc Curry in 1995. Helaas voor de dorpelingen verwoestte de tsunami van 2004 het grootste deel van het rif, dus dit deel van de kust is niet langer een ideale habitat voor de vissen. Veel echte vissers zijn er dus helaas niet meer te zien. Maar voor de foto’s van toeristen klimmen de mannen maar al te graag nog eens op hun stelten, in ruil voor een vergoeding.

Na een lange dag komen we rond 22u30 aan op onze eindbestemming: Jetwing Yala. In een soort van slaperige roes checken we in en we slaan zelfs het avondeten over. Wie Nathalie en mij een beetje kent, weet dat dit niet van onze gewoonte is. Maar de lokroep van ons bed was onweerstaanbaar…

DAG 5 YALA - ELLA

Toegegeven, het piekt als de wekker me om 5u30 uit een diepe slaap haalt. Maar wat ons te wachten staat wil ik echt niet missen. Mijn allereerste safari ooit, joepie! Oké, het is niet dat ik de ‘Big Five’ ga spotten, maar toch, ik heb er zin in! Het Yala National Park is vooral populair voor de Sri Lankaanse luipaarden die je er kan spotten. We zijn nog maar net in het park en spotten al enkele buffels, krokodillen, hertjes en vogels. Maar voor de rest blijven we toch een klein beetje op onze honger zitten, want luipaarden zijn in de verste verte niet te zien. Maar plots worden we verrast wanneer de jeep optrekt en plots een andere richting uit rijdt. De chauffeur legt de motor stil en vlak naast ons komt een olifantje uit het struikgewas. Het dier stapt rakelings langs ons voertuig. Wooooooow, ik ben sprakeloos. De ontmoeting met deze stakker is de kers op de taart van onze safari en doet het feit dat we geen luipaard hebben gezien toch een beetje vergeten.

Eenmaal terug in het hotel genieten we van een ontbijtje en maken we ons klaar om terug op baan te gaan. Yadish stopt af en toe langs de weg om ons kennis te laten maken met lokale gebruiken of om iets lekkers te kopen in één van de vele eetkraampjes. Hij doet ons een pauwenveer cadeau dat we mogen houden als aandenken en kunnen gebruiken als bladwijzer. Leuk!

We brengen een bezoekje aan de Elephant Transit Home in Udawalawe National Park, een rehabilitatiecentrum voor verweesde olifanten. Olifanten die verstoten werden door hun moeder of een fysiek mankement hebben, worden naar hier overgeplaatst om hen groot te brengen en klaar te stomen om opnieuw in het wild te overleven. De babyolifantjes krijgen zelfs melk met de fles, hoe cute!

Niet veel later remt Yadish abrupt. Langs de weg staat een wilde olifant. En dat niet eens in een nationaal park? Nathalie en ik willen natuurlijk uitstappen om foto’s te maken. Yadish is vooral bezorgd omdat we zonder vrees op het dier afstappen.

Onze eindbestemming voor vandaag is Ella, een gezellig bergdorpje. Slingerende wegen brengen ons naar boven, waar er een gezellig sfeertje hangt. We rijden langs enkele gezellige bars en restaurants zoals Chill Café, een echte aanrader! Ons hotel – het 98 Acres Resort – is gelegen op de flank van de bergen rond Adam’s Peak. We weten al wat ons morgen bij zonsopgang te wachten staat!

DAG 6 ELLA - POTHUVIL

Voor dag en dauw staan we op en zijn we klaar voor de beklimming van Little Adam’s Peak. Ondanks dat het nog vroeg is en de zon nog niet op is, krijgen we het wel warm van de beklimming. Al snel bereiken we de top, waar nog enkele nieuwsgierige toeristen de zonsopgang komen bewonderen. Dit is gewoonweg fantastisch!

Eens de zon er helemaal is doorgekomen, en we volop van het uitzicht hebben geprofiteerd, begint er – hoe kan het ook anders – een hongertje te dagen. We beginnen de afdaling naar het hotel en pas nu valt het op hoe waanzinnig mooi de omgeving rond Ella met haar oneindige theeplantages is.

Het ontbijt wordt geserveerd op een prachtige plek met een weids uitzicht over de vallei. We kiezen uiteraard voor het, althans dat dachten we, beste plekje met het mooiste zich. Tot een kraai plots beslist om bij ons aan tafel te komen zitten. Ik schrik me een ongeluk en dat heeft de hele vallei waarschijnlijk geweten. De obers zijn ongelooflijk begripvol en vriendelijk en bieden ons een ‘veilig’ tafeltje aan en verjagen de ongewenste gasten. Voor de rest verloopt alles prima hoor. 😉

Met een goedgevulde maag zijn we klaar voor een nog beter gevulde dag. Yadish zit op ons te wachten in de lobby. Op naar… een nieuwe wandeling! We dalen af via een smal pad langs huisjes van locals en theeplantages tot het pad abrupt stopt. We moeten verder wandelen op het treinspoor. Een treinspoor dat nog steeds in gebruik is. DO NOT TRY THIS AT HOME. Maar hier in Sri Lanka kan dat dus allemaal en is dat de gewoonte. Je moet gewoon eventjes aan de kant gaan als de trein passeert. De trein rijdt dan ook een heel stuk trager dan wat we gewoon zijn in België. Na even wandelen komen we aan bij de Nine Arch Bridge, een prachtige brug midden in de natuur tussen wuivende palmbomen en groene theeplantages, waarover 3x per dag een trein passeert. Dat mogen we zeker niet missen!

Nadat de trein zich verder een weg baant tussen het groen en hij uit ons zicht verdwijnt is het tijd om terug te keren. Maar moeten wij nu echt het hele pad terug naar boven? In deze hitte kijk ik er wel wat tegenop eerlijkgezegd. Maar gelukkig weet Yadish wel raad. We mogen mee met een tuktuk naar boven, zalig! Het hobbelig parcours nemen we er met plezier bij. Wat een avontuur, en dat al zo vroeg op de dag. Onderweg passeren we talloze theeplantages en zien we zelfs enkele plukkers aan het werk. Maar het beste uitzicht, dat zouden we bij onze volgende activiteit moeten hebben: de Flying Ravana.

De twee ziplines strekken zich uit over meer dan een halve kilometer en bieden het allerbeste zicht op iconische theeplantages, weelderig groen en de beroemde Ella Gap. Voor we kunnen “vliegen”, krijgen we eerst de nodige instructies. We moeten op de weegschaal staan om ons gewicht aan te geven en het resultaat is bedroevend. Maar dat laten Nathalie en ik niet aan ons hart komen. Het eten in Sri Lanka moet maar niet zo lekker zijn hé… Met een maximumsnelheid van 80 km/u glijden we over de prachtige heuvels van het eiland. O M G. Wat een kick!

Vol adrenaline gaan we een lange autorit tegemoet. We zijn nog niet goed en wel vertrokken en Yadish maakt al een pitstop bij het station van Ella, waar het perron even beroemd is als perron 9 ¾ uit Harry Potter. Of toch bijna… 😉 Een uitgebreide fotosessie later zijn we terug op de baan. Maar niet voor lang, want Nathalie en ik zijn nogal fan van het concept “halsoverkop de auto laten stoppen om foto’s te nemen van iets wat we langs de baan zien”. Yadish kent ons al een beetje en weet dat wij heel gemakkelijke mensen zijn, als we maar voldoende eten en colaatjes hebben. Daarom stoppen we af en toe langs kraampjes of straatverkopers die wat lekkers te bieden hebben.

We bezoeken Buduruvagala, een oude boeddhistische tempel bestaande uit zeven beelden, waaronder een kolossaal Boeddhabeeld. Het is een mooie tocht langs een rustige weg naar de indrukwekkende rotstekeningen. Wij zijn er helemaal alleen - afgezien van de alomtegenwoordige apen - en genieten in alle rust van de site. Ééntje is geentje, dus we bezoeken vandaag nog een tempel. Het Maligawila Buddha Statue is een kolossaal standbeeld van Boeddha dat uitgehouwen is uit één grote kalkstenen rots. We zien enkele locals offers brengen en zijn onder de indruk van hun toewijding.

We merken dat Yadish een beetje zenuwachtig wordt en vragen hem wat er aan de hand is. Hij vertelt ons dat we voor zonsondergang nog een gebied moeten doorkruisen met de wagen, omdat het er anders gevaarlijk kan zijn door wilde dieren. We hebben de boodschap meteen begrepen en springen in de auto. Ik kan niet ontkennen dat ik het toch een beetje spannend vind. Stel je voor dat we een luipaard of olifant tegenkomen langs de weg … Maar dat zeg ik niet tegen Yadish natuurlijk, want hij is in opperste concentratie.

De tocht verloopt vlekkeloos en we worden niet opgeschrikt door wilde dieren. De zon is al onder wanneer we aankomen in Pothuvil. We worden enorm vriendelijk onthaald in het prachtige Jetwing Surf. Onze persoonlijke butler begeleidt ons naar ons “hutje” met uitzicht op zwembad en strand. Nu is het donker, maar hij belooft ons dat er morgen een prachtig uitzicht zal zijn. We kijken er al naar uit!

DAG 7 POTHUVIL - KUMANA NP

We maken ons rond 4u30 klaar voor een safari in het Kumana National Park. In de lobby staan Yadish, onze butler en een lokale natuurgids ons al op te wachten. We rijden in het donker richting het park en een uurtje later komen we er aan. We spotten er opnieuw buffels, Ceylonhoenen, pauwen, apen, herten, aardvarkens, krokodillen… Maar helaas geen luipaarden te zien. We besluiten dan maar om van onze ‘packed breakfast’ te genieten. De gids doet heel erg z’n best en kijkt als een gek in het rond, maar het lijkt erop dat we ook vandaag bot gaan vangen. Maar dan gebeurt het! Vanuit het struikgewas komt een luipaard sierlijk aangelopen. Het dier blijft staan en gaat uiteindelijk zitten, alsof het wou poseren voor onze foto’s. Zo leek het toch voor mij. On-ge-loof-lijk. De kers op de safaritaart!

We keren terug richting Jetwing Surf en in Panama – néé, niet het land, dat zou een hele omweg zijn – neemt de natuurgids ons mee voor een natuurwandeling. Het is amper 10u30, maar de zon is al schroeiend heet. We zien enkele restanten van een oude tempel en een reuzekrokodil, maar zijn wel blij als we terug de jeep in gaan richting het hotel. Tijd om even op adem te komen. Bij de infinity pool. Niet slecht, niet slecht.

In de namiddag maken we ons klaar voor nog een safari, maar een bootsafari deze keer. We varen met een vlot op de lagune vol vogels en krokodillen. Gelukkig voor mij blijven de talloze vogels op afstand. Toegegeven, ik geniet er zelfs van om ze in het struikgewas te spotten met een verrekijker. Schoon van ver. De schipper peddelt verder en als we in een grote bocht varen, zien we plots 3 wilde olifanten langs het water. Ideaal voor een selfie! Eens we terug aan wal zijn, neemt de gids ons mee. Hij wil ons iets bijzonders tonen. In de aarde liggen twee ieniemienie super schattige geitjes die gisteren geboren zijn. Oh, zo cute!

We sluiten de dag af met een zalig lekker diner. In onze hut, waar geen airco is, is het enorm warm, waardoor we besluiten om met de deuren open te slapen. No worries, it’s totally safe! Het windbriesje doet deugd en wiegt ons binnen de kortste keren in slaap.

DAG 8 PASIKUDAH - TRINCOMALEE

Ik word wakker door de zonnestralen op mijn gezicht. Nathalie zit op ons terrasje en ik vraag haar hoelang ze al wakker is. Ze toont me enkele prachtige foto’s die ze nam van de zonsopgang. Een eindje dus, haha. Maar dat was het absoluut waard, althans als ik haar foto’s mag geloven. We krijgen een heerlijk ontbijt geserveerd, en zijn helemaal klaar om er weer tegenaan te gaan.

Via Pasikudah rijden we naar Trincomalee, een rit van zo’n 5 à 6 uur. 5 à 6, wat is het nu eigenlijk? Intussen hebben we al geleerd dat je daar in Sri Lanka niet echt op kan voortgaan. En zeker niet als wij in de auto zitten en om de haverklap iets uniek willen fotograferen… Zoals nu bijvoorbeeld.

We passeren langs een Hindoetempel en zien heel wat mensen die prachtig uitgedost zijn. Op z’n zondags, en dat op een woensdag. Nieuwsgierig nemen we een kijkje en meteen komen mensen ons aanspreken. Een man legt ons uit dat er een huwelijk gaande is en vraagt of we een kijkje willen nemen. We vragen of dat niet ongepast is, maar intussen zijn er al meerdere mensen bijgekomen, die erop staan dat we even meegaan naar binnen. Mannen, vrouwen, kinderen… Allen zien ze er prachtig uit. We weten niet waar eerst gekeken want er is zoveel gaande op hetzelfde moment. We vragen of we foto’s mogen nemen en zonder aarzelen poseren ze voor onze lens. En ook zij willen graag foto’s van ons nemen, dus poseren we maar al te graag ook eens voor een selfie met hen. Zo leuk! Ik vind het echt fantastisch dat een klein beetje (veel) nieuwsgierigheid ons tot zo’n unieke plekken en gebeurtenissen leidt.

De stranden in het oosten van Sri Lanka zijn in deze tijd van het jaar echt fantastisch. Tijdens de tussenstops komen we op de mooiste stranden van het land. Nathalie en ik zijn overtuigd. We zijn nog in Sri Lanka, maar we willen nu al ons volgende bezoek plannen!

DAG 9 TRINCOMALEE - SIGIRIYA

Onze eerste stop vandaag is in Trincomalee: de Koneswaram Temple. De tempel is gewijd aan de Hindoegod Shiva en is een van de meest bezochte tempels door pelgrims uit de hele wereld. Naast enorme standbeelden spreken ook de vele kleuren tot de verbeelding. Vele jonge koppels komen hier en hangen kleine houten wiegjes vast aan de tempel, omdat de goden hen zouden bijstaan en voor vruchtbaarheid zouden zorgen.

We verlaten de kustregio en trekken het binnenland in, richting Mihintale. Deze plek wordt vereerd als de geboorteplaats van het boeddhisme in Sri Lanka, maar is voor om het even wie onvergetelijk: een aaneenschakeling van prachtige heiligdommen, stoepa’s en grotten verspreid over beboste heuvels. De vele trappen – die we blootsvoets moeten trotseren – nemen we er met plezier bij. De vloer is precies lava, dus zoeken we af en toe een plekje in de schaduw om onze voeten even af te koelen.

Na een lunch met uitzicht op de vele stoepa’s trekken we verder naar de oude stad en UNESCO werelderfgoed Anuradhapura. De schilderachtige en heilige stad was de politieke en religieuze hoofdstad van Sri Lanka en bloeide gedurende 1300 jaar voordat het in 993 na Christus na een invasie werd verlaten. De stad is ontstaan rond een stek van de BO-boom van Boeddha, “De Boom der Verlichting”, die naar verluidt rond de 3e eeuw v. Chr. daarheen is gebracht. Anuradhapura herbergt enkele van de hoogste dagoba’s (heuvelachtige bouwwerken), overblijfselen van paleizen, kloosters en tempels, waaronder de befaamde tempel van de Heilige BO-boom. We worden hier zelfs gezegend! Op een goeie gezondheid en veel geluk in het leven… En amai, wat voel ik me ongelooflijk gelukkig op dit moment.

Na het bezoek aan Anuradhapura rijden we nog tot in Sigirya, waar we logeren in het prachtige Jetwing Vil Uyana. We krijgen er een heerlijk 4-gangenmenu voorgeschoteld en blikken samen terug op de fantastische tijd die we al hebben beleefd hier in Sri Lanka.

DAG 10 SIGIRIYA - DAMBULLA

Wie Sigirya zegt, zegt de Leeuwenrots. Sigiriya is UNESCO-werelderfgoed en is beroemd om de machtige citadel die koning Kashyapa I er in de 5e eeuw na Christus bovenop bouwde. Het is ook de thuisbasis van de majestueuze fresco’s van de maagden van Sigiriya, evenals een kolossale set leeuwenpoten die ooit toebehoorden aan een hurkende leeuw die de noordzijde van de rots sierde.

Maar bon. We zijn er klaar voor. 1200 treden van de watertuinen beneden naar de vroegere citadel op de top van de rots. We pauzeren geregeld en bewonderen de fresco’s, architectuur en het landschap. In normale tijden worden hier zo’n 2.500 toeristen per dag verwelkomd en is het echt drummen op de trappen, maar wij zijn hier alleen. Na een pittige klim bereiken we de top en zijn we getuige van een spectaculair en adembenemend uitzicht. Oké, dat adembenemend komt misschien door de vele trappen, maar het is er écht fantastisch!

Het is nog maar 9u30, dus we kunnen nog even terug naar het hotel om ons op te frissen. Aan de overkant van ons hotel ligt een peuterschooltje en we horen de spelende kinderen al van ver uit de bol gaan. Dat willen we zien natuurlijk! De kleuterjuffen verwelkomen ons met open armen en sporen de kindjes aan om naar ons te zwaaien en hallo te zeggen. Op vraag van Nathalie zingen ze luidkeels – de ene al wat uitbundiger dan de andere – mee met ‘Happy Birthday’. Nathalie wil haar man Bert verrassen met een leuke videoboodschap voor zijn verjaardag morgen, en daar hebben deze kids alvast op perfecte wijze aan bijgedragen!

Na een verkwikkende douche krijgen we nog een volledige rondleiding van het hoteldomein en genieten we van een deugddoend ontbijtje. En dat zullen we nodig hebben, want we gaan fietsen in Polonnaruwa. Koningen heersten 800 jaar geleden vanaf deze site, toen het een bloeiend commercieel en religieus centrum was. De glorie van die tijd is terug te vinden in de archeologische schatten die een goed beeld geven van hoe de stad er in haar hoogtijdagen uitzag. Het archeologische park is een genot om te verkennen, met honderden oude bouwwerken - graven en tempels, beelden en stoepa’s. Yadish dropt ons aan de inkom en regelt onze fietsen. Twee fietsen. We vragen of hij niet mee fietst met ons, maar nee, hij escorteert ons met de wagen. Nathalie en ik wanen ons in de Tour de France, met onze volgwagen. Yadish laat telkens weten waar we moeten afstappen en geeft bij elke – zeer welgekomen pauze – een beetje uitleg. Het is snikheet en de zweetdruppels parelen van m’n hoofd. En alsof Yadish mijn gedachten kan lezen, doet hij teken om even te pauzeren bij een stalletje waar een koppel frisse drankjes aanbiedt. Mmmmm, fresh king coconut, I love it!

Yadish neemt ons mee naar een typisch Sri Lankaans restaurant tussen de rijstvelden waar we lunchen. Midden het restaurant staan meerdere tafels vol met lekkers. We krijgen een mandje met een blad dat als bord dient en mogen zoveel opscheppen als we willen. Er liggen messen en vorken, maar ik zie dat de locals alles gewoon met hun handen eten… En dat wil ik natuurlijk ook eens uittesten. Als een volleerde Aziaat maak ik propjes van de rijst en breng ik het bord naar mijn mond om te eten. Volgens de etiquette was het niet, maar leuk was het zeker wel!

Next up: een safari door het Hurulu Eco Park, gekend om de vele olifanten die vanuit het Minneriya National Park naar daar trekken om de zomer te overbruggen. Wanneer we het park binnenrijden, krijgen we te horen dat we de 20ste jeep van de dag zijn, terwijl er in normale tijden meer dan 400 jeeps per dag het park binnengaan. Dat betekent dat de olifanten volledig zen zijn en in grote aantallen aanwezig zijn. Joepie! We zijn nog geen tien minuten in het park en we zien al een moeder met haar jong zich tegoed doen aan de bladeren van een struik. We zien de ene olifant na de andere en op een bepaald moment zelfs een kudde van zeker 25 olifanten. Wow, echt zalig!

Om de dag af te sluiten nemen we deel aan een ‘Loris watching programme’. “Een wat?”, hoor ik je al denken. Wel dat wist ik dus ook niet, maar de professionele nature guide in Jetwing Vil Uyana kon ons de perfecte uitleg geven. De ongrijpbare Grey Slender Loris is een nachtelijke primaat, bekend om zijn uitpuilende ogen en behendige ledematen. De “lori” zit in de bomen op zoek naar insecten en bessen en op een maanverlicht pad gaan wij op ontdekking. Uitgerust met rode lichtgevende koplampen die weerkaatsen op de karakteristieke ogen van de lori’s, kijken we in het rond. Ik weet niet zo goed op welke hoogte ik precies moet kijken en voel me bij gevolg nogal nutteloos, maar gelukkig spot de natuurgids de loris en zo krijgen we er uiteindelijk toch nog eentje te zien. Als we daar maar niet van dromen…

DAG 11 DAMBULLA - KANDY

Op het programma van vandaag staat ‘climb Dambulla Rock Temple’. Ik vraag mezelf af hoe ik op een tempel kan klimmen, maar dat wordt snel duidelijk. Vooraleer je het grottentempelcomplex bereikt, moet je zo’n 300 trappen omhoog klimmen. De grottentempel is heel bekend bij de plaatselijke bevolking. De grotten zijn gevuld met beelden en schilderijen van de grote Gautama Boeddha, Vishnu en Ganesh.

We zetten onze toch richting Kandy verder, tot Yadish plots halt houdt bij een Herb Garden in Matale. Tijdens een interessante rondleiding in de tuin laat de gids ter plaatse ons van alles zien en test hij af en toe ons reukorgaan. Kruiden en planten herkennen? 10/10. Wij kunnen dat! We mogen ook allerlei vruchten proeven zoals java-appels (of in het Engels “rose apples”). We denken dat de rondleiding erop zit, maar niets is minder waar. We mogen plaatsnemen op een bankje voor een massage met hun zelfgemaakte, natuurlijke producten. Mmmmm, heerlijk. Dit hebben we wel verdiend… 😉

We voelen ons helemaal herboren en zijn klaar om de stad Kandy te ontdekken. De stad staat vooral bekend als bedevaartsoord vanwege de Tempel van de Tandrelikwie (een heilige tand van Boeddha), die op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. Met bedekte schouders en benen, gaan we naar binnen op deze heilige plaats. Onze schoenen moeten we aan een kraampje achterwege laten. We gaan naar binnen, waar de volledige geschiedenis van de Tand aan de hand van chronologische schilderijen duidelijk wordt gemaakt. Sinds de oudheid heeft het relikwie een belangrijke rol gespeeld in de plaatselijke politiek, omdat men gelooft dat wie het relikwie bezit, het bestuur van het land in handen heeft.

We logeren in het prachtige Jetwing Kandy Gallery, waar we met zang en dans verwelkomd worden door het personeel. Nog snel iets eten en dan duiken we onder de dons, want morgen moeten we alweer vroeg opstaan.

DAG 12 KANDY - HANTHANA

Bij het krieken van de dag zijn we al onderweg naar de Hanthana Hills, voor een early morning trekking. Yadish had ons gisteren gezegd dat we best een lange broek aandeden. Bwa, ik zal me wel warm wandelen. Denk ik. Dacht ik. Tot we aankomen bij de voet van de berg die we gaan bewandelen. Want daar blijkt al snel dat de lange broek niet voor de warmte dient, maar om bloedzuigers van ons lijf te houden. Help.

Maar onze gids lijkt voorbereid op onvoorbereide mensen zoals ik. Hij heeft “leech socks” mee voor ons. In principe zijn dat gewoon oversized sokken die je over je broek draagt, om te voorkomen dat bloedzuigers via de opening van je broek je huid binnendringen. In mijn geval dus over mijn blote benen. Geen al te best zicht, maar daar zal ik het mee moeten doen. We vertrekken op een gebaand pad, maar niet veel later lopen we in de jungle en is het enige pad dat we kunnen volgen de schaduw van onze gids. Hoe dichter we blijven, hoe minder kans dat de bloedzuigers ons te pakken krijgen, want ze komen af op warmte en beweging. En geheel toevallig krijgen we het wel heel warm en zijn we serieus in beweging. Onze stappenteller zal weer goed z’n werk hebben. Bij elk rustmoment voorziet de gids ons van een beetje extra anti leech spray en verwijdert hij vakkundig de bloedzuigers die een beetje te dicht bij m’n vel komen.

Eens we de fase van de lange grassen gepasseerd zijn en goed op weg zijn naar de top, hoeven we ons geen zorgen meer te maken over de bloedzuigers. Volgend gevaar: slippery stones! We moeten goed uit onze doppen kijken of al het naar boven wandelen zou binnen de kortste keren zinloos geweest kunnen zijn. Maar we zijn geen quitters en gaan door tot het bittere eind. Een felle wind blaast ons letterlijk bijna van de top, maar die hebben we toch maar weer mooi bereikt. Yes, we are survivors! Helaas zijn er enkele wolken die ons uitzicht belemmeren, maar we beslissen om ons ontbijtje op te eten en even af te wachten. Door de felle wind worden de wolken snel aan de kant geblazen en uiteindelijk kunnen we toch nog van een spectaculair uitzicht genieten.

De afdaling verloopt behoorlijk vlot, buiten enkele slippertjes gerekend. Zowel Nathalie als ik belanden af en toe eens pardoes op onze poep, maar daar kunnen we nog mee lachen. Tijdens de afdaling wandelen we ook door een lokaal dorp waar theeplukkers wonen. De kindjes begroeten ons met een lach en de volwassenen zijn volop in de weer tussen de theeplantages. We rijden terug naar het hotel en kunnen er even ontspannen. Team zwembad staat paraat.

Een ober brengt ons wat vers fruit en een frisse cola. Ideaal om te recupereren van onze wandeling. Het water is een heerlijke afwisseling van de brandende hitte. Ik lig even te chillen wanneer Nathalie plots een noodkreet uitslaat. Ze probeerde haar ligbed aan te passen en haar hand zat tussen het metaal. Ik ga onmiddellijk kijken en haar hand zwelt meteen op en wordt zelfs een beetje blauw. Ik ben duidelijk niet de enige die de noodkreet hoorde, want in no time – en ik overdrijf niet – stonden zeker 5 hotelmedewerkers voor ons klaar. Ijs, handdoek, zalf… Ze hebben alles in de aanslag om Nathalie te verzorgen. Ikzelf ben intussen niet meer zo bezig met de ‘zorgzame collega’ te zijn, maar vooral met het vastleggen van dit hilarische tafereel. Voor later aan de kleinkinderen te tonen als ik dit verhaal met de tranen in m’n ogen doorvertel…

Nathalie is intussen weer opgelapt, maar door alle commotie van het afgelopen kwartier, zijn we even alles rond ons vergeten. Het hilarische moment blijft dan ook duren wanneer we zien dat er intussen 4 koeien uit de wei aan ons zwembad staan te drinken… Santé! Als kers op de taart mogen we nog een boom planten in de tuin en zo ons steentje bijdragen aan een herbebossingsproject. Gelukkig lukt dit net nog met Nathalie haar kwetsuur… 😂

We rijden naar de Hanthana Homestay. Ik ben benieuwd wat dat zal geven. We worden met open armen verwelkomd bij Pathi en zijn vrouw Suba. Pathi is de gastheer en geeft ons een uitgebreide rondleiding in de homestay en geeft ook wat uitleg over de omgeving en plantages: avocado’s, rijst, thee… Alles is hier van eigen makelij!

Daarna mogen we bij Suba meehelpen in de keuken en we maken een typische Sri Lankaanse curry! But not too spicy for us. Want met hun kruiden zijn ze in Sri Lanka absoluut niet zuinig. Ik mag kokosnootschilfers schrapen, de rijst wassen en de kip helpen kruiden. Als een ware Jeroen Meus ga ik te werk en in geen tijd toveren we samen een heerlijke curry op tafel met alle bijhorende toeters en bellen. En of het smaakt? Duuuh!

DAG 13 KANDY - NUWARA ELIYA

Vandaag gaan we wijnen, euh ik bedoel treinen! We nemen de trein vanuit Kandy naar Nuwara Eliya, een stad gelegen op grote hoogte, waar je de beste theeplantages van Sri Lanka terug vindt. Yadish zet ons af aan het station, waar we samen wachten op de trein. Hij rijdt met onze bagage en de wagen naar Nuwara Eliya. Met de trein reizen is niet alleen handig, omdat je de slingerende bochten met de auto kan vermijden, maar ook spectaculair! Vanuit het raampje genieten we ten volle van de schilderachtige uitzichten op de talloze rijstvelden en theeplantages. De treinen werden oorspronkelijk gemaakt ten tijde van de koloniale Britse overheersing om koffie van de ene plaats naar de andere over te brengen. Comfortabel. Check. Tijds- en wagenziekte-besparend. Check. Opnieuw een geweldige ervaring van mijn bucket list schrappen. Check.

In Nuwara Eliya is de temperatuur beduidend frisser. Logisch als je je bedenkt dat de stad op bijna 2000 meter boven de zeespiegel gelegen is. Yadish neemt ons mee voor een sightseeing tour langs het oude postkantoor, de centrale markt, de golfbaan, de theeplantages… Nuwara Eliya staat bekend als het “kleine Engeland”, en dat merken we meteen aan de prachtige typische Engelse landhuizen. Het stadje werd dan ook gesticht door een Brit tijdens de Britse koloniale periode in de 19e eeuw. We logeren vanavond ook in zo’n typisch koloniaal hotel: Jetwing St. Andrews. Bij onze aankomst krijgen we een lekkere attentie voorgeschoteld: een heerlijk stuk taart. Nathalie en ik maken er meteen onze eigen ‘high tea’ van, om in de Britse sferen te blijven hé. Alleen ruilen we de thee in voor een koffietje. We moeten onszelf ook niet te veel veranderen natuurlijk. Straks krijgen we nog streken en drinken we met het pinkje omhoog…

DAG 14 NUWARA ELIYA - COLOMBO

We gaan verder op het elan van de voorbije dagen en staan in het holst van de nacht op voor… een wandeling in Horton Plains. Een chauffeur komt ons oppikken met een minibusje en geloof het of niet, het is koud en regenachtig buiten. Een beetje België aan de andere kant van de wereld. Na een uurtje over slingerende wegen komen we aan bij het begin van het einde. Letterlijk. We wandelen vandaag tot aan “World’s End”. Maar helaas zit het weer echt tegen. Het is bewolkt en het regent. Ik trek m’n dikke truien aan en onder het motto “skin is waterproof” besluiten we aan de wandeling te beginnen.

We zijn nog geen 500 meter ver wanneer de lucht opentrekt en de eerste zonnestralen beginnen te schijnen. En dat het snel warm wordt moet ik er waarschijnlijk niet bij zeggen. Als snel ontdoen we ons van de overtollige kleren en proppen we die in ons rugzakje. De wandeling leidt ons langs prachtige landschappen en uitdagende wandelpaden naar het einde van de wereld. Fe-no-me-naal!

Voilà, onze 10.000 (en meer!) stappen voor vandaag zijn alweer voor de middag binnen. Ik ga nog een echte hiker worden… Eens we terug zijn in het hotel in Nuwara Eliya kunnen we ons wat verfrissen. Yadish pikt ons op en we brengen een bezoekje aan de Damro Tea Factory. De theefabriek heet voluit Damro Labookellie Tea Centre en is het oudste theecentrum in Sri Lanka. Hun theestruiken worden om de 100 jaar opnieuw geplant op meer dan 5.000 hectare weelderige theeplantages.

In deze theefabriek maken ze witte en zwarte thee, terwijl de groene thee in een andere theefabriek wordt verwerkt en vervolgens naar Damro gaat. Alle verschillende soorten thee hebben verschillende productieprocessen en tijdens de rondleiding komen we hier alles over te weten. Bij Damro hebben ze ongeveer 1000 plukkers, waarvan 700 vrouwen, die dagelijks voor zo’n 2.000 kg aan thee zorgen. Dat zijn ongeveer één miljoen kopjes thee per dag. 1 MILJOEN!

Vanuit Nuwara Eliya rijden we terug naar waar het allemaal begon: de hoofdstad Colombo. Best wel een pittige rit, maar onderweg houden we nu en dan halt bij een fruitkraampje langs de baan.

Het is al donker wanneer we in het hotel – Colombo Seven – aankomen. Wow, het uitzicht op de lichtjes van de stad is waanzinnig, en zeker met de verlichte infinity pool erbij. Ik heb wel zin om deze stad te ontdekken!

DAG 15 COLOMBO & BYE BYE SRI LANKA

Nog voor de wekker afgaat, ben ik al wakker vandaag. Ik sta te popelen om de infinity pool eens bij daglicht te zien, dus op naar het dak! Perfecte start van de dag: pootje baden met zo’n uitzicht.

Onze laatste dag in het wondermooie Sri Lanka. Het is voorbij gevlogen! Ik kan amper geloven wat we de voorbije 14 dagen allemaal hebben mogen meemaken. Yadish pikt ons op in de lobby want we verkennen vandaag nog de stad. En ik moet toegeven, ik ben heel erg benieuwd naar “de protesten” waar de media hevig over rapporteren. Want tot nu toe heb ik me nog op geen enkel moment onveilig gevoeld.

We bezoeken de Gangaramaya tempel en de Seema Malakaya tempel, gelegen op een meer, midden in de stad, het Beira Lake. De tempel is vooral bedoeld voor meditatie en rust, en niet zozeer voor verering. Op het centrale platform bevindt zich een mooie, met houten panelen beklede schuilplaats, ideaal voor meditatie, of om te genieten van het schilderachtige uitzicht op het meer.

Colombo is een wereldstad in opbouw, met een nog heel authentiek karakter. We passeren langs de Old Parliament Building en de President’s House. Hier zijn protesten aan de gang, maar die verlopen naar mijn mening heel sereen. Er staan tentjes, sommigen nemen het woord door de micro en er staan mensen met spandoeken. We weten natuurlijk niet wat ze zeggen en wat er op hun vlaggen staat, maar als je van niet beter weet, waan je je op een soort van festivalletje.

Een van de mooiste bouwwerken in de stad is de Jami-Ul-Alfar moskee. Het exterieur van dit bouwwerk is waanzinnig, volledig rood geschilderd met prachtige witte details en een klokkentoren en verschillende minaretten. De stijl is gebaseerd op de Indo-islamitische en Indiase architectuur. Het is een van de oudste moskeeën in Colombo, geopend in 1909, en het is gelegen in een zeer drukke straat. En juist dat contrast maakt de moskee zo indrukwekkend. In de drukke straten kan je ook naar hartenlust shoppen, en elke straat heeft zijn specialiteiten: een straat met textiel, een straat met kuisproducten, een straat met tassen en rugzakken… Heel uniek om te zien!

Wow, echt een toffe stad met talloze mooie gebouwen in allerlei stijlen: Brits, Nederlands, Portugees, Indiaas… Een fantastische smeltkroes van culturen in levendige wijken.

Maar helaas… aan alle mooie liedjes komt een einde. Het is tijd om weer huiswaarts te keren. Yadish brengt ons naar de luchthaven van Colombo waar we van hem en het fantastische Sri Lanka afscheid nemen. Wanneer mag ik terugkomen a.u.b.? Mis Sri Lanka nu al.

Klaar voor jouw eigen avontuur?

Heeft het verhaal van Nathalie en Camille je warm gemaakt om zelf ook Sri Lanka te verkennen? Neem hieronder een kijkje of neem contact op voor jouw reis op maat.

Ontdek Sri Lanka

Misschien is dit ook interessant voor jou?

alle artikels